zielone pastwiska

[tie-break]

Wezwał, byśmy się stali jak dzieci,

szukam więc drogi do tamtej ufności sprzed lat,

gdy jako pięciolatek przeczytałem z ciekawości

Ewangelię i nie pytałem, czy to prawda,

a zwłaszcza - co nią nie jest.

 

Nie pragnę zostać uczonym w Piśmie,

by dopasowywać światło do słów i znaków.

Może jestem na to zbyt prosty,

a może wystarcza mi po prostu ciepło dłoni pasterza,

którą kładzie mi na głowie tuż przed nadejściem burzy

i zaraz po niej.

 

A z tobą chcę przy porannej kawie

dziękować za świt,

który nie wybiera okien.

 

Edytowane wczoraj o 11:25 przez tie-break (wyświetl historię edycji)

[huzarc]

@tie-break

Dojrzała , spokojna miniatura refleksyjna.

 

[Annna2]

@tie-break  Nawiązanie do Psalmu 23, poprzez zwyczajne( niezwyczajne życie)

Bo miłość prawdziwa nie potrzebuje pytać- wie i zna okna w których jest światło.

[violetta]

Takie światło poranka, nawet w ponurym świetle jest:)

[Rafael Marius]

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

 

Ładnie.

[tetu]

Piękny, poruszający wiersz. Opowiada nie tylko o dziecięcej ufności, ale też o poszukiwaniu prawdy i wiary, o umacnianiu jej. Chęć podziękowania za świt, który nie wybiera okien jest mega dojrzały i wzruszający. Wiele w nim pokory jaki i w całym wierszu. Dziękuję i pozdrawiam.