-
Ostatnio w Warsztacie
-
poetaxyz 2
Gonią biegacza te myśli,
Gonią szybciej niż światło płynie,
Gonią tak jakby nie mogły
zawrócić trasy, zmienić sens?
Za to jednak scięgna naderwane biegacza,
szczypia go niemiłosiernie
od gonitwy rozpoczętej
już od matczynego łona.
Sypię się piach,
czas miniony nie leczy
podjętych źle decyzji.
Dalej go goni...
Co ma zrobić?
Jak się podda — dopadnie go ta trwoga.
Wysuwa się na przód,
Widzi cudze nogi.
Potyka się o nie raz,
potyka się dwa.
Już traci swoje kończyny!
Ocal go zanim urwą one się,
widoczne ścięgna, nie wytrzymują już...
Kto spojrzy normalnie na krwawy ten bieg?
Ostatnie wdycha opary z cygara,
Popija wódką i z uśmiechniętą twarzą,
sam je sobie wyrywa. Boli.
Jak mu pomoc moge?
Popijając wódkę, mówię mu:
"Na tym najwidoczniej życie polega, mój drogi."
0
-
-
Najczęściej komentowane w ostatnich 7 dniach
-
- 62 odpowiedzi
- 4 208 wyświetleń
-
- 53 odpowiedzi
- 931 wyświetleń
-
- 32 odpowiedzi
- 672 wyświetleń
-
- 30 odpowiedzi
- 600 wyświetleń
-
- 28 odpowiedzi
- 552 wyświetleń
-
-
Zarejestruj się. To bardzo proste!
Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.
-
Ostatnio dodane
-
-
Ostatnie komentarze
-
-
Przez Waldemar_Talar_Talar · Opublikowano
Witam - fajnie opisujesz ową historie - Pzdr. -
Przez Simon Tracy · Opublikowano
Wpadłeś jak wicher piekielny przez gorejącą ogniem zemsty granicę. Władyko i Carze. Pomiłuj nas i odpuść nam winy. Przez swoją mądrość, koronę i krzyż. Pobłogosław z tronu niebios nasze grzechy. I tchnij nas ku złemu. Ześlij ogień i marność na winowajców naszych. Niechaj Moskwa spłynie krwią. A na place zawita łbów ścinka. Niech sie dzieje wola Twoja, tak tu jak i w niebiosach. Ty z tronu świętej Rusi, skinieniem tylko cały naród skrwawisz. Pod pręgierzem Twego jestestwa i woli Twojej, sławić będziemy Twe imię. Ku kaźniom nowym zaczyna się branka. Poprzez, święte imie Twoje. Pocieszycielu nasz. Zgładzimy krwawo, każdego zdrajcę i ignoranta. Ty błogosławisz nam, chołopiszkom swoim. Gdzie władza Twoja, tam lud błogosławiony i w złocistych łanach wzrasta zboże. Lud Twój umiłowany, domaga się krwi. Wyprowadź więźniów na mury. Ich trwoga cicha i martwa. Jak ich skóra, biczami do kości ścięta. Hospodarze, Ciebie anioły koronowały w Uspieńskim Soborze. Cóż nam zostało od śmierci z Twej ręki lepszego. Czy zginą setki czy miliony. Dla tak boskiej istoty, jakie to ma znaczenie. Matko Rosjo, zegnij kark i módl się. Za nasze życie i za nasza śmierć. Z ręki Cara, Hospodara naszego. -
-
-
-
Najczęściej komentowane
-
.thumb.jpeg.b5ae7bcef73c3501c1166879fc389fb7.jpeg)
-
Wiersze znanych
-
Najpopularniejsze utwory
-
Najpopularniejsze zbiory
-
Inne
Rekomendowane odpowiedzi
Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto
Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.
Zarejestruj nowe konto
Załóż nowe konto. To bardzo proste!
Zarejestruj sięZaloguj się
Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.
Zaloguj się