Idę

[Ewelina]

 

brakuje mi tak niewiele...

z utkanej prozy wycinam sylwetki bogów, 

dłonią przemierzam lapidarne szczęście,

w tysiące wielokropków biegnę, 

przez zaspy marzeń przedzieram się, 

wśród spęczniałych myśli

z frywolnym chichotem bezpańskiego losu

idę - ręka w rękę

 

 

 

 

[Tectosmith]

@Ewelina Subtelna, a jednocześnie bardzo dynamiczna miniatura.
Pięknie łączysz zwyczajność z symbolami — "proza i sylwetki bogów", "lapidarne szczęście", "bezpański los".
Wiersz płynie lekko, a zakończenie zostawia dobre, otwarte światło.
Bardzo udany tekst. 
Pozdrawiam serdecznie ponownie :-) 

[violetta]

Dynamicznie i z odnalezioną energią:)

[Waldemar_Talar_Talar]

Witaj - przez zaspy marzeń przedzieram się,  - super - 

                                                                                                  Pzdr.uśmiechem.

[Ewelina]

@Tectosmith bardzo dziękuję

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

 

Ja to całe życie lewituję między różnymi światami. 

Pozdrawiam jak zawsze:) 

 

@violetta można tak powiedzieć:) 

Pozdrawiam jesiennie :)

@Waldemar_Talar_Talar bardzo dziękuję  

Pozdrawiam także z uśmiechem i niezmienną sympatią:) 

[viola arvensis]

@Ewelina Ładnie i subtelnie. 

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Ten fragment wyjątkowy dla mnie.

Pzdr.

[Ewelina]

@viola arvensis dziękuję bardzo

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

 

Pozdrawiam 

[Lenore Grey]

@Ewelina Bardzo piękny 

Widać, że napisany przez wrażliwą osobę

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

 

Edytowane 4 Grudnia przez Lenore Grey poems (wyświetl historię edycji)

[Tectosmith]

@Tymek Haczka

Tymku Haczka.

Skompromitowałeś się już pierwszym komentarzem pod wierszem Eweliny i naprawdę trudno traktować poważnie Twoją „analizę” po takim wstępie.

Twoje uwagi są szczegółowe, ale najwyraźniej dotyczą innego wiersza i zupełnie innego rodzaju poezji niż ta, którą napisała Ewelina. Przypominam, że poezja nie musi spełniać rygorów warsztatowych, bo… jest właśnie poezją. Ten tekst operuje lekkością, impresją i świadomą metaforycznością – i w takim gatunku działa dokładnie tak, jak powinien.

Twoje zarzuty sprowadzają się właściwie do tego, że wiersz nie spełnia założeń, których autorka nigdy nie zamierzała spełnić. To dokładnie tak, jakbyś oceniał akwarelę według zasad hiperrealizmu – zupełnie mija się z celem.

Poezja nie musi być konkretna, minimalistyczna ani „warsztatowo poprawna”, żeby była dobra. Tutaj liczy się klimat, lekkość i emocja – i one są obecne.

Paradoksalnie Twoje komentarze mówią więcej o Twoich oczekiwaniach (i Twoim pisaniu) niż o tym wierszu.

Przypomnę też o kulturze wypowiedzi, której kompletnie zabrakło w Twoim poprzednim komentarzu.

Jeśli naprawdę szukasz uwagi, możesz zajrzeć pod moje teksty – może wtedy uda Ci się ją zdobyć w bardziej sensowny sposób niż atakując cudze wiersze.

Pozdrawiam.

[Tectosmith]

@Tymek Haczka

Tymku Haczka, nikt nie knebluje ci ust. Masz pełne prawo do swojej opinii - i ja mam pełne prawo ocenić jej sposób podania.

Jeśli chcesz prowadzić rozmowę o poezji, rób to na poziomie a nie poprzez zaczepki i obraźliwe metafory. „Puder” i „lanca” świadczą jedynie o braku argumentów, nie o sile twojej analizy.

Podtrzymuję wszystko, co napisałem wcześniej. A jeśli pragniesz poważnej dyskusji o wierszu - zacznij od poważnego tonu.

Pozdrawiam.

[Ewelina]

@Lenore Grey poems bardzo Ci dziękuję

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Pozdrawiam

[Berenika97]

@Ewelina

Wiersz ma melancholijny ton – to  refleksja nad tym, jak blisko jesteśmy szczęścia, choć ono ciągle wymyka się pełnemu osiągnięciu. Jest w tym coś z filozofii egzystencjalnej - sens tworzymy sami, "wykrawając" go z rzeczywistości, która sama w sobie może być tylko prozą. :)

[Ewelina]

@Berenika97 tak, właśnie usiłowałam tego rodzaju myśl przekazać. Miło że znów udało Ci się tak dobrze trafić :)

Pozdrawiam serdecznie

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

[Rafael Marius]

@Ewelina

 

Trzeba jakoś pchać ten wózek.

[Ewelina]

@Rafael Marius trzeba i to tak, żeby zbyt ciężki się nie wydawał, nawet jeśli taki jest :)