***

[Katarzyna Anna Koziorowska]

nad ranem unoszą się obrazy

jakby czas zapomniał o własnych granicach

 

wciąż słyszę echo kroków

które kiedyś brzmiały obietnicą

 

w świetle odbitym od szyb

tańczą cienie dawnych uśmiechów

lekkie jak oddech pierwszej nadziei

 

próbuję je dotknąć

a przechodzą przeze mnie

jak wiatr który nie zna powrotów

 

i tylko serce niesie ich ślad

jakby jeszcze chciało wierzyć

że utracone nie znaczy zgaszone

[Waldemar_Talar_Talar]

Witaj - piękny wiersz - przyjemnie się czytało  - czuje ten wiersz - 

                                                                                                                  Pzdr.serdecznie.

[Amber]

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Pozdrawiam serdecznie, ładny wiersz.:)

[huzarc]

@Katarzyna Anna Koziorowska

Ten wiersz nosi w sobie bardzo łagodny, melancholijny smutek. Przemawia echem obrazów kryjących się w pamięci, dojrzałą nadzieją i mądrością.