liryka o smaku mięty

[MIROSŁAW C.]

 

w dwóch dłoniach 

jasne świty się spotykały

w cichym szepcie 

 

a wiatr 

obdarzony

niestosownym talentem

penetruje krzewy 

w niebiesko-złotym świetle

i powoli 

uchyla codzienność 

o smaku mięty 

 

na palcach 

puch dmuchawców

jak biała podwiązka

w obłokach niedowierzania

pod powiekami

dokonań i zaniechań

 

do zmierzchu

we mchu rozsieję

na rumianych policzkach

 

 

 

 

 

 

 

 

[huzarc]

@MIROSŁAW C.

To delikatny, impresyjny, sensualny wiersz oparty na obrazowaniu natury i cielesności w tonie pulsującej podskórnie erotyki. Przemawia ona przez nastrojowość, miękkość języka, subtelność. Czyta się lekko, a zarazem gęsto.

[Waldemar_Talar_Talar]

Witaj - podoba się Mirosławie - 

                                                                  Pzdr.

[KOBIETA]

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

z nutą limonki i mchu :) śliczny :) 

[Adler]

@MIROSŁAW C. Są wiersze którymi należy się delektować, czytając kolejny i kolejny raz. Bez ocen , opinii, opisów, które mogą zakłócić strukturę piękna.

Ten do takich należy. To perełka.

[Berenika97]

@MIROSŁAW C. To piękny, delikatny wiersz, pełen subtelnych obrazów i wrażliwości na świat. Uwiodła mnie ta "codzienność o smaku mięty" – to świeże połączenie zmysłów. Jest w tym wierszu oddech, cisza między słowami. Nie forsujesz znaczeń, pozwalasz im unosić się jak ten puch dmuchawców.

[MIROSŁAW C.]

Witam 

wszystkich smakoszy mięty

widzialnych i niewidzialnych :)

Dziękuję za każde dobre słowo. 

Pozdrawiam.