trzy sowy

[Natuskaa]

siadają na parapecie kiedy ciemność

na drzewach skulone dla niepoznaki

czasem przelatują tobie nad głową

kiedy śpisz i obmyślasz mądre plany

 

jedna jest pulchna

druga elegancka

trzecia bezczelna

 

ledwie hukną a już maski ci spadają

rano będziesz zbierać ich skorupy

roztrzaskane obrazami zjaw sennych

spod łóżka spod dnia będziesz wyciągać

 

jedna jest pulchna

druga elegancka

trzecia bezczelna

 

twarz gładką delikatną pergaminową

ukrywaną latami nie oglądaną dniami

żyły pulsujące wyrywające się do świata

równie drapieżnie jak sowy w nocy

 

jedna jest pulchna

druga elegancka

trzecia bezczelna

 

zażądasz potwierdzenia albo odpowiedzi

na niezadane pytanie na radość nagłą

na lekkość piórko brązowe szare białe

i za oknem zwyczajowo blady księżyc

 

[huzarc]

@Natuskaa

Wiersz bardzo dojrzały, ma klimat, ma swoją wewnętrzną muzykę, ma wyraziste obraz i kilka naprawdę dobrych fraz. Wszystko działa jak przypowieść ułożona z mruczenia nocnej bajki i jednocześnie z szeptanej psychoanalizy.

 

[Waldemar_Talar_Talar]

Witaj - ciekawy wiersz - 

                                                  Pzdr.serdecznie.

[Berenika97]

@Natuskaa

Ten wiersz to hipnotyczna opowieść o sowach jako strażniczkach nocy i podświadomości – tych, które zrywają maski i zmuszają do konfrontacji z prawdziwą twarzą.

Piękna jest końcowa akceptacja - nie ma ostatecznych odpowiedzi, są tylko "niezadane pytania", "radość nagła", "lekkość piórko" – i blady księżyc, który patrzy "zwyczajowo", bo ta nocna gra toczy się od zawsze. Świetne.

[Natuskaa]

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Bajki są bardzo interesującym narzędziem... niezwykłym. Moje najwcześniejsze próby z poezją wychodziły od bajek. Widocznie gdzieś we mnie siedzą jakieś szablony.

 

Dziękuję Ci za komentarz. Przyznam, że o czymś mi przypomniał.

Pozdrawiam :)

 

Dziękuję za odwiedziny i miły komentarz.

Pozdrawiam :)

 

Kiedy pisałam ten wiersz, zawiesiłam się (nie napiszę w którym miejscu), potrzebowałam pomocy wizji... oglądałam więc zdjęcia sów: ich dzioby, pazury, oczy. One są takie dostojne, trudno je zmieścić w codzienności, jest w nich coś nieuchwytnego... jakaś głęboko skrywana tajemnica. 

Cieszy mnie, że końcówka przypadła do gustu. Lubię dobre zakończenia.

 

Dziękuję za rozwinięcie mojej myśli.

Pozdrawiam :)