"Strata,,

[vrextons]

Wspominam cię, choć cię nie spotkałem.

Tęsknię za tobą, choć cię nie znałem.

Tonę w smutku każdego dnia,

Tonę , dotykam stopą dna.

Chcę cię dotknąć, przytulić do piersi,

Nosić blisko przy sercu i ci się poświęcić.

Miast tego dźwigam cię tylko w swej pamięci.

Łzy spływają mi po policzkach, gdy piszę.

Uszy wyczulone mam już na ciszę.

Nie słyszę twego głosu, krzyku ni śmiechu,

Nie widzę cię, jak biegasz po domu w pośpiechu.

Wyzbyłem się już przed tobą lęku.

Żałuję i tęsknię, lecz kompletnie tego nie rozumiem.

Kocham cię, ułudo, mój niebyły cudzie,

Bezimienna cząstko świata, nienadeszła, wyparta.

Kocham cię, odkąd cię straciłem, choć żadne z nas straty nie było winne.

Bałem się, że życie stracę bezpowrotnie,

Lecz nie nadeszłaś, a ja dalej żyję nieprzytomnie.

Bałem się o nią, bałem się ciebie,

A teraz...żyję sam ,po co ?

Nie wiem  

 

 

 

 

 

 

 

 

 

[Nata_Kruk]

Gdy czytam takie treści, to z tyłu głowy mam obawę, że ktoś balansuje na krawędzi życia i śmierci.

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

... planu działań nie podam, ale wiedz, że nie jesteś jedyny, który żyje sam (we własnych kątach),

ale do licha.... nie sam.. w ogóle. Tylko przemóc się i wyjść do ludzi, do natury...

[vrextons]

@Nata_Kruk bez obaw ,wszystko ze mną okej. Część rzeczy piszę w formie autoterapeutycznej jednak staram się je zachowywać dla siebie ,na forum udostępniam teksty w trakcie pisania których usiłuję  przysłowiowo wejść w czyjąś skórę i uchwycić emocje które mogą towarzyszyć mojemu bohaterowi.

Oczywiście nie zawsze w pełni udaje mi się ta sztuka bo nie jestem w stanie w się odciąć od swoich przemyśleń ,problemów etc. Jednak to nie wada ,sądzę że to nadaje tym tekstom pewnego realizmu.

Dziękuję za troskę :)