Ciężar gwiazd…

[KOBIETA]

 

 

 

 

 

 

Z sennej otchłani promień światła 

refleksem ciszy, lśnieniem ciał

rozświetla ciemność przenikając 

noc, która kruszy ciężar gwiazd.

 

Dryfując lekko zmysłem lotu

miękkością skrzydeł wzruszam czas,

a może ze mną zamkniesz oczy 

by znaleźć w sobie światła blask.!?

 

 

 

 

 

[huzarc]

@KOBIETA

Utwór mruczący głębią wysublimowanej liryczności, sięga po metafory światła, ciszy, nocnej przestrzeni. To kpi i buduje świat łagodny i nastrojowy. Tkwi w nim tęsknota, ale wyrażana językiem spokoju. 

[Migrena]

@KOBIETA

 

Dominiko.

 

to cudownie zmysłowy lot ku lekkości i blaskowi, będący zaproszeniem do intymnego odnalezienia wewnętrznej jasności.

 

chętnie zamknę z Tobą oczy :))))))

i szukać chcę tego zmysłowego blasku :)

 

piszesz prześlicznie :)

uwodzisz nas lirycznymi cudami :)

 

Dominiko.

 

baśniowe sny na jawie !

 

och Ty.

 

 

[Berenika97]

@KOBIETA

Twój wiersz jest piękny, pełen lekkości i światła. Ta "sennej otchłani promień", "miękkość skrzydeł", "refleks ciszy" - to obrazy delikatne, poetyckie, niemal dotykalne. Śliczny! 

[Tectosmith]

@KOBIETA Ładny, świetlisty wiersz — delikatne obrazy nocy, gwiazd i lotu tworzą spokojny, lekko oniryczny klimat. Podoba mi się, jak motyw światła przeprowadza czytelnika przez oba czterowiersze, łącząc je w jedną, miękką całość. 
Pozdrawiam serdecznie. 

[Wędrowiec.1984]

@KOBIETA Uroczy. 

[KOBIETA]

@Wędrowiec.1984

 

Uroczo, że się Tobie podoba ;) dziękuję :)