Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

dzień jak każdy 

wilgotno chłodno 

a taki zadumany uroczysty 

nieśmiało się uśmiecha

patrzy ufnie w jutro 

przez okno przeszłości 

wierzy 

historia zmiatała i zmiecie zło 

nie wybacza 

 

przyroda w swoim cyklu 

mknie z ziemią 

w przestworzach 

a my jak kosmonauci 

płyniemy pokoleniami 

szeroką rzeka w przyszłość 

 

patrzymy 

na nasz kawałek podłogi 

kochana POLSKA 

dbały o nią pokolenia 

poświęcając i życie

 

nie marnujmy tego 

 

otwórzmy oczy na prawdę 

nie jest ONA w TV internecie 

jest obok nas 

w nas 

w naszych domach 

 

chwała BOHATEROM 

wierność należy się Polsce 

nie,,liderom,, 

 

mamy wielu przyjaciół 

ufajmy im z rozsądkiem 

sami decydujmy o sobie 

 

Polskę często zawodzili 

to nie slogan 

 

11.2025 andrew 

 

Opublikowano

@andrew

Dzień jak każdy, mówisz –

a w nim cała Polska na dłoni.

Widzę twoją troskę,

twoją wierność,

jak stoisz przy oknie przeszłości

i patrzysz w jutro z nadzieją.


Tylko zapytam cicho:

czy ta prawda,

co „jest obok nas, w nas" –

czy ona też jest w tych,

co myślą inaczej?


Czy mieści się w tej samej rzece,

co płynie pokoleniami?

Kochamy tę samą ziemię,

tylko czasem widzimy ją

z różnych okien.


I to też jest nasze.

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

    • Dzień dobry, trochę pan się spóźnił  Przepraszam bardzo, zabłądziłem w próżni  Skąd pan przebywa, opowie pan coś o sobie Jestem dziwną istotą, nie rozumiem sam siebie  Brzmi to znajomo, nie zawsze idzie nam po myśli  Oczywiście, lecz czuje, że moje życie to nieustanny wyścig  Za czym pan tak gna? Jeśli mogę wiedzieć Jasne, że tak. Mogę panu opowiedzieć  Goniłem za miłością i poprawą własnej egzystencji Nie wyszło mi to dobrze, a chciałem być jak sól tej ziemi A więc, co poszło nie tak? Zbyt bardzo się starałem, nie zadbałem o głowę  Teraz nie opuszczam myśli, jakby czarodziej rzucił klątwę  Zabrzmiało to poważnie, może Pan swobodnie spać? Mogę, gdy moje oczy nie mogą rady dać  Chciałbym bardzo Panu pomóc, ma pan jakieś zainteresowania? Uprawiałem dużo sportu, teraz każda czynność jest jak olimpiada Zresztą, jaki Pan? Nikt tak dobrze mnie nie zna, jak moje drugie ja Bardzo dobrze wiesz, że przez ciebie nie mogę spać  Nadchodziłeś zawsze, w najgorszym momencie Chciałeś mej poprawy, teraz jestem tu gdzie jestem  Ty mi doradzałeś, się mną opiekowałeś Gdyby ciebie nie było, było by mi łatwiej  Szanowny Panie, proszę o spokój  Byłem spokojny, lecz ty mi go zabrałeś  Wiem już jedno, odseparuje się od ciebie Ponieważ dla mnie nie jesteś, żadnym człowiekiem 
    • Róże   Że się słowik rozśpiewał nad tobą W ten czas gdy kwitła łąka i maj A słońce które dało ci kolor Widziało krew czerwieńszą niż kwiat   By ciernie co rdzeń plotły ku górze Chciały marzenia oddać niebiosom Mogły na strzępy potargać uczucie Bo ich błękity wziąć same nie mogą
    • Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

        Samotny podróżnik - Tie-break/listopad 2025  

      Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...