Najdalej mi

[Ewelina]

 

rozkołysana nad ranem odchodzę

w zapruszone środowisko mojej melancholii,  

jak z papieru rozdartego powstaje -

codziennie na nowo, 

od świtu do nocy rozpycham łokcie- 

ledwie zauważalna, 

a wciąż nieunikniona, 

do ciebie...

o krok się oddalam, 

byle jak,

byle gdzie, 

 

i wciąż najdalej mi do ciebie 

 

 

Edytowane wczoraj o 19:54 przez Ewelina (wyświetl historię edycji)

[violetta]

@Ewelina po co to:)

[Nata_Kruk]

@Ewelina... Koleżanka snuje smutne treści, czuć w nich tęsknotę, zagubienie i..

poszukiwanie... może samej siebie, byle jak, byle gdzie... trafnie to określiłaś i wciąż

za daleko od.. niego (?)

Życzę uśmiechu, pomimo...

 

Edytowane wczoraj o 20:34 przez Nata_Kruk (wyświetl historię edycji)

[FaLcorN]

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

@Nata_Kruk

Możliwe, że takie usposobienie. Podobno nie ma przestrzeni dla pocieszenia.

[Ewelina]

@violetta najpewniej po nic :) 

@Nata_Kruk możliwe, że to smutne myśli snują mnie, choć wbrew pozorom, bez żadnej krzywdy. 

Pozdrawiam serdecznie

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

[Berenika97]

@Ewelina

Paradoks bliskości - im bardziej się starasz, im bardziej "rozpychasz łokcie", próbując zaistnieć, być zauważalną – tym większy dystans emocjonalny, egzystencjalny. Nie do przebycia.

Wiersz o samotności we dwoje. Lub o niemożności dotarcia do drugiego człowieka mimo całej bliskości.

[Ewelina]

@Berenika97 tak, w tym temacie krążyłam, pisząc ten wiersz. Dramat samotności...

Dziękuję Ci serdecznie za komentarz i pozdrawiam słonecznie

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

[viola arvensis]

@Ewelina niezwykle ujmujący wiersz o takiej świadomej izolacji, wybieraniu siebie i jej- kochanej samotności. 

Pięknie Ci to wyszło.

[Ewelina]

@viola arvensis dziękuję serdecznie. Czasem coś mi się uda napisać. 

Pozdrawiam

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

[Rafael Marius]

@Ewelina

 

Pasowałby do tego co się dziś określa jako "epidemię samotności".

Dawniej dotyczyła ona tylko bardzo starych ludzi niepotrzebnych już nikomu, a teraz prawie wszystkich młodych z pokolenia "Z".

 

Ale ja się nie zaraziłem póki co.

Nie czuję się samotny choć ciągle jestem sam.

[Amber]

@Ewelina Miłość platoniczna skoncentrowana na wewnętrznych myślach i uczuciach, a do niego na zewnętrznych wciąż daleko. Ładnie ujęty temat nawet jak nie trafiłam.

[Ewelina]

@Rafael Marius tak, samotność to niestety plaga naszych czasów... chyba na własne życzenie zresztą. Przyznam, że to przerażające.

@Amber bardzo ciekawe skojarzenie, a może jakieś ziarenko prawdy się za tym kryje...

Pozdrawiam serdecznie

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

[Rafael Marius]

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

 

Jakoś te dawne mechanizmy społeczne już nie działają, a nowe jeszcze nie powstały i wątpię żeby kiedykolwiek...

Ewolucja to jednak setki tysięcy lat, a nie kilkadziesiąt.

Nowa rzeczywistość nie pasuje do naszego gatunku.

[Ewelina]

@Rafael Marius może coś się jeszcze zmieni... Byle nie było za późno...