w rozbłysku

[Gosława]

spójrz jak rosa zmieniła słońce w tęczę
na cienkich nitkach babiego lata
osiadły nasiona dmuchawca

pachnie świeżo skoszoną trawą
zielonością zabrudzone dłonie
lubisz ten zapach skrzypu
pomieszanego z drożdżowym zaczynem

między drzewami
iskrzą srebrzyste krople
niczym skrzydła anioła
wspartego o pień dębiny

[Amber]

@Gosława  Piękny obraz w naturalnej symetrii.

[Alicja_Wysocka]

@GosławaTak, widzę tęczę w rosie i w kropelkach deszczu, które wiszą na gałązkach.

Kiedyś wchodziłam do pracy po 214 schodach, z nudów liczyłam te schody, bo za każdym razem wydawało mi się, że ktoś dobudował ich więcej niż było. Po obu stronach rosły krzewy dzikich śliwek i kiedy w nocy padał deszcz a rankiem wschodziło słońce, w każdej kropli przeglądała się maleńka tęcza  

- jak ta z Twojego wiersza :)

[Simon Tracy]

@Gosława Cudowny krajobraz 

[Gosława]

@Simon Tracy dziękuję

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

@Amber dziękuję bursztynku

@Alicja_Wysocka ależ to musiał być urokliwy widok 

Ja do pracy codziennie dojeżdżam rowerem 

Deszcz , śnieg, a że mieszkam na obrzeżach miasta to się tej przyrody naoglądam 

Pozdrawiam Cię serdecznie

[Berenika97]

@Gosława

Napisałaś wiersz pełen świeżości i zmysłowości, w którym natura objawia się przez drobne, intymne szczegóły. Szczególnie urzeka mnie to, jak łączysz obrazy wizualne z zapachami i dotykiem – ta "zielonością zabrudzona dłoń", "zapach skrzypu z drożdżowym zaczynem". To bardzo konkretne, zmysłowe doznania. Piękna metafora rosy zmieniającej słońce w tęczę jest zachwycająca – delikatna i pełna światła. A zakończenie nadaje całości niemal sakralny wymiar.

Piękny, ciepły wiersz.