Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Historia edycji

Należy zauważyć, że wersje starsze niż 60 dni są czyszczone i nie będą tu wyświetlane
Berenika97

Berenika97

Jesteś ziemią pod mym krokiem,
co zna tych stóp codzienny ślad,
gdy życie płynie swoim torem,
ty stoisz cicho — wiele lat.


Jesteś blaskiem w mym uśmiechu,
i ciepłem, co otula skroń,
gdy szukam drogi w złym pośpiechu,
wciąż jesteś tu — wystarczy dłoń.


A kiedy cisza się zatrzyma,
i czas w pół zdania zerwie nić,
będziesz — po prostu, drogi tato
we mnie, jak echo — dalej żyć.

 

 

 


 

Berenika97

Berenika97

Jesteś ziemią pod mym krokiem,
co zna tych stóp codzienny ślad,
gdy życie płynie swoim torem,
ty stoisz cicho — wiele lat.


Jesteś blaskiem w mym uśmiechu,
i ciepłem, co otula skroń,
gdy szukam drogi w złym pośpiechu,
wciąż jesteś tu — wystarczy dłoń.


A kiedy cisza się zatrzyma,
i czas w pół zdania zerwie nić,
będziesz — po prostu, drogi ojcze
we mnie, jak echo — dalej żyć.


 



×
×
  • Dodaj nową pozycję...