Zachwyt

[Tectosmith]

Widzę to ciepło - nie wiem dlaczego 
Wypełnia światło dnia jutrzejszego. 
Rozkwita w słońcu, trochę w zachwycie, 
Tuli z uczuciem, jakby w niebycie. 

 

Rozchylam ramiona, we mnie ten świat. 
Otwieram oczy martwe od lat. 
A ty kochana w promienie ubrana 
Tańczysz w błękitach cała skąpana. 

 

Słońce tak złote - kwiaty u stóp. 
Pójdziemy razem. W dłoniach nasz grób. 
Dotkniemy liści, malachitu, zieleni. 
Pokocham raz jeszcze nim się przemienisz. 
.
.
Wiersz powstał przy tej piosence: 
 

 

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

[tie-break]

Ten wiersz jest jak odrobina słońca w ten dżdżysty dzisiejszy poranek. Wybrzmiewa w nim echo carpe diem, polowania na chwile, które uczą optymizmu.

Wiele też potrafią zdziałać proste, ludzkie gesty, niosące życzliwość, uśmiech, czułość.

 

Słodziak z teledysku wymiata!

 

Chmurka na samej górze na Twoim zdjęciu nawet przypomina trochę tego szczeniaczka.

A to moje chmury (kadrowanie zepsute, ale to początki mojej przygody z fotografowaniem):

 

Góry, chmury - Tie-break/sierpień 2025

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

 

Edytowane 15 godzin temu przez tie-break (wyświetl historię edycji)

[Tectosmith]

@tie-breakPoproszę o serduszko :-) Lubie je :-) 

Powiem Ci szczerze, że nie znam się na kadrowaniu i nie zauważam niczego złego w Twoim zdjęciu. Dla mnie jest w porządku. Słoneczne, ciepłe, błyszczące. Podoba mi się. 

[tie-break]

@Tectosmith Mówisz i masz...

 

A co do zdjęcia (mojego), powinno być trochę przesunięte do góry - dla równowagi między niebem i ziemią - i w prawo, żeby nie właziły te gałęzie z boku w kadr, tak mi się przynajmniej wydaje. Ale w sumie, co ja tam wiem!?

Cieszę się, że Ci się spodobało.

[huzarc]

@Tectosmith

Ten wiersz ma w sobie klasyczną liryczność, czyste uczucie i romantyczną elegancję. Jego ton jest bardzo melodyjny, harmonijny i czuły. Jesień potrzebuje przełamania światłem i on go dokonuje.

[Berenika97]

@Tectosmith

Twój wiersz pachnie pożegnaniem i odrodzeniem zarazem — jakby śmierć była tu nie końcem, a przejściem w coś subtelniejszego.
W tym „cieple dnia jutrzejszego” czuć wiarę, że nawet po bólu istnieje jeszcze blask — delikatny, ludzki, niepewny.

Piękne jest to zestawienie: „w dłoniach nasz grób” — bo to nie tylko obraz końca, lecz też wspólnoty, trwania razem aż po kres.
To język miłości, która nie zna granicy między życiem a przemianą. Piękny!

[Tectosmith]

@huzarcDziękuję Ci bardzo. Pozdrawiam serdecznie. 

 

[Tectosmith]

@Berenika97Bardzo Ci dziękuję Bereniko. Cieszę się, że wiersz się spodobał. 
Pozdrawiam serdecznie. 

[Amber]

@tie-break  ładna fotka.

[Tectosmith]

@AmberDziękuję Ci bardzo. Pozdrawiam serdecznie. 

[Amber]

@Tectosmith  Finezyjność, nawet dotykiem można spowodować zniknięcie. Wiersz jest zapisem eterycznej chwili, dowodem na jej istnienie.

 

Romantyczne zdjęcie, pod wierszem, jak obraz Wyczółkowskiego ...

[Tectosmith]

@AmberBardzo cieszę się, że wiersz Ci się spodobał. Nie lubię pisać tylko dla siebie. Pozdrawiam serdecznie. 

 

[KOBIETA]

@Tectosmith

 

nim się przemienisz …

 

Świetlisty wiersz ! Zwiewnością chmur ! 
Bardzo mi się podoba :)