Raz jeszcze

[Tectosmith]

To tylko słowo. 
Nie ma nic więcej. 
Krótka notatka przyszłości. 

 

Wśród złota i miedzi 
Czerwienisz się wstydem, 
Otrząsasz liście jakby z miłości. 

 

Jedno małe słowo, 
Bo po co więcej? 
Wyszeptasz w słońcu i mroku. 

 

Nazbierasz kasztanów, 
Posplatasz warkocze, 
Zaświecisz błyskiem w oku. 

 

To tylko słowo 
Zapisane w przeszłości, 
Wyciąga ramiona i blade powieki. 

 

Dotyka dnia przemian, 
Jakby w nicości, 
Przenika przez mroczne wieki. 

 

Raz jeszcze.  



 

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

[Amber]

@Tectosmith  Twoja narracja na granicy przyszłości z przeszłości :) układa trójwymiarowy obraz. Bardzo ładny subtelny wiersz.

[Tectosmith]

@AmberDziękuję Ci bardzo. Cieszę się, że wiersz się spodobał. 
Pozdrawiam serdecznie. 

[violetta]

Fajne pomarańczowe listki, pasują do ładnego wiersza.

[Tectosmith]

@violettaTak to powstało. Najpierw widok za oknem a później zdjęcie. Tekst natomiast sam się ułożył w między czasie. Dziękuję Ci bardzo i pozdrawiam serdecznie. 

 

[Radosław]

Ciekawy wiersz. Zatrzymał. 

 

pozdrawiam 

[Tectosmith]

@RadosławDziękuję bardzo. 
Pozdrawiam serdecznie. 

[tie-break]

@Tectosmith Przepiękne zdjęcie.

Sama wybieram się już od jakiegoś czasu na foto-przechadzkę, no i ciągle nie mam czasu, zaraz jesień się skończy, a przecież kiedy, jak nie teraz szukać inspirujących urywków przemijania?

 

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

 

Nie lekceważ słów. One naprawdę mają ogromną siłę w sobie. Każde słowo jest samo w sobie całym wszechświatem.

[Tectosmith]

@tie-breakDziękuję Ci bardzo. Zdjęcie to kawałek mojego okna po prostu. 
Wiersz Ci się nie spodobał. Jeśli tak jest nie pogniewam się. 
Pozdrawiam serdecznie. 

[tie-break]

@TectosmithNie napisałam, że mi się nie spodobał.

Może zresztą z rozpędu nie do końca właściwie go zrozumiałam, nie dostrzegłam lekkiej ironii peela.

Jest w tekście przecież ogromna doza ufności skierowanej do drugiej osoby, która może diametralnie odmienić, rozjaśnić naszą rzeczywistość za pomocą pozornie drobnego gestu.

A to wszystko w melancholijnej, jesiennej aurze, która wcale nie musi przytłaczać.

 

A to mój Mikrokosmos (Tie-break, wrzesień 2025)

Może się spodoba.

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

[Tectosmith]

@tie-breakPytałem bo nie zostawiłaś serduszka i sobie pomyślałem, że tekst jest do bani. Podpowiem Ci, że tekstu nie trzeba rozumieć, trzeba go czuć a w tym tekście nie ma ironii. Celowo nie napisałem jakie to słowo, żeby czytelnik mógł sobie je wybrać. 
A zdjęcie ładne, ciekawe, intrygujące. Domyślam się, że robiłaś telefonem? 

[tie-break]

@TectosmithOj ciągle zapominam o tych serduszkach.

Tak, zdjęcie robiłam telefonem.

[Alicja_Wysocka]

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Tak jak Twój autofocus - wyostrzony na jeden punkt, na to, co najważniejsze dla Ciebie.

Ale wiesz, słowa są materią, często bardzo spójną, mocną i sklejają się z resztą obrazu,

(jak to znieostrzenie),

więc może nie czekaj na to jedno słowo, możliwe, że ten ktoś boi się deklaracji,

popatrz na całość, a będziesz widział tak, jakbyś je słyszał.

Zdjęcie i wiersz - super :)

 

[Tectosmith]

@tie-breakNie wiem czy masz tam taką opcję, ale powinna być expozycja. Ustaw na co najmniej minus 1, minus 1.3 i zobaczysz magie we zdjęciach. Polecam :-) 

@Alicja_WysockaTaki jest właśnie autofocus- uwydatnić to, co najistotniejsze. Natomiast jeśli idzie o wiersz to nie ma tam ludzkich relacji. Dziękuję Ci bardzo i pozdrawiam serdecznie. 

 

[Alicja_Wysocka]

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

To nie o ludzkiej relacji? 

No dobra, nie pytałam. 

[Tectosmith]

@Alicja_WysockaJa w myślach nie miałem drugiego człowieka, ale wiersz jest napisany tak, że i to pasuje. Najistotniejsza tutaj jest własna interpretacja i towarzyszące jej emocje. 

[Berenika97]

@Tectosmith

Piękny, delikatny wiersz o sile pojedynczego słowa - tego, które niesie w sobie całą przeszłość i przyszłość, miłość i przemijanie. Lubię tę lekkość formy przy głębi znaczenia.

[Tectosmith]

@Berenika97Bardzo Ci dziękuję i pozdrawiam serdecznie.