Podróż Do Kresu Niewinności

[Dark_Apostle_]

świat zapadł na jesień
i boli ta jesień
jak kamień pod stopami

 

słońce ledwie mży
zaszyte w zimnym powietrzu
jak w szkle

 

a mnie
wciąż prześladuje
krzyk latawca
podpalonego przez dzieci
dla zabawy

[tie-break]

Spojrzawszy na tytuł, pomyślałam sobie - eeee... Jakoś tak mi zapachniało typowym grafomańskim patosem, ale na szczęście sam wiersz mnie bardzo pozytywnie zaskoczył.

Oczywiście, że jesień boli, bo przypomina o tym, o czym chcielibyśmy zapomnieć.

Obraz słońca w drugiej cząstce jest niezwykle plastyczny, impresyjny, świetnie oddaje mglistość obrazu, rozproszenie, nieostrość...

No i wreszcie docieramy do znakomitej trzeciej strofki, bardzo bogatej w odniesienia.

Podpalony latawiec rzeczywiście symbolizuje kres niewinności. Zważywszy na ciężkie, pełne strachu i rozpaczy czasy, w jakich żyjemy, ta symbolika wykracza daleko poza nieświadomie okrutną dziecięcą zabawę. Tym latawcem jest cały świat, którym przerażająco bawi się ludzkość, a dzieciństwo dawno przestało kojarzyć się z czymś jasnym, dobrym i bezpiecznym.

W co bawią się na przykład dzieci, które w swoim życiu doświadczyły wszystkich okropieństw wojny?

Jesień ze swoim "memento" jest bardzo uważną, przenikliwą i bezwzględną obserwatorką i towarzyszką, która ogniskuje w sobie wszystkie rodzaje bólu (w ten sposób początek z końcem wiersza bardzo zręcznie się łączą, śreżoga umieszczona pomiędzy nimi staje się wybitnie złowieszcza, niepokojąca).

 

[Berenika97]

@Dark_Apostle_

Dla mnie  jest to wiersz o wszechogarniającym bólu - świata pogrążonego w jesiennym schyłku i podmiotu lirycznego naznaczonego traumą.

Kluczowy jest koniec -  krzyk spalonego latawca, symbol okrucieństwa ukrytego w pozornej niewinności dziecięcej zabawy. Podoba mi się.