Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

Oczy moje, odzyskajcie wzrok,
Oddajcie mi utracone barwy tęczy.
Uszy, nie będę już was więcej wykręcał,
Na prawo i lewo, nastawcie się na czujny

 

Odbiór dźwięków dzikiej natury.
Nosie, ty zakatarzony nicponiu, kichnij
Raz, a dobrze, i wróć mi woń ulotną
Czasu, życia, świata i nadziei traconej.

 

Kręgosłupie, na ciebie najlepiej zadziała
Chłosta pokrzywą; zegnij się, proszę, troszkę.
Jęzorze drętwy, czy mam cię ugryźć,
By poczuć smak bólu i żelaza?

 

Języku, skłócony ze strunami głosowymi,
Czy już nigdy nie wypowiem:
„Niech to jasna cholera?”
Łokciu, wyprostuj się, nie pokazuj mi wała.

 

A ty, stopo, ty małpo nieczuła,
Nawet nie chcesz zaswędzieć.
Jędzo, daj mi chodzić, pozwól tańczyć.
Ząbki moje ostatnie, nie dokazujcie,

 

O snu chwilę proszę i spokoju.
Pamięci moja, ty też się pakujesz?
Poczekaj, usiądź przy mnie, daj się pogłaskać,
Uszczypnąć, nim przyjdzie zapomnienie...

 

Opublikowano

@infelia Takie wyzwiska się długo pamięta. 

Ale żeby tak samemu do siebie? 

Też tak miewam, wtedy mówię do siebie po nazwisku, wiesz, żeby doprowadzić się do względnego porządku.

Zostało mi to z dziecięcych czasów. Jak nauczyciel mówił do mnie po imieniu - wiedziałam, że mnie lubi 

- jak po nazwisku - o, chyba będzie gorzej. 

Opublikowano

Moim zdaniem jest to tekst o walce z własnymi ograniczeniami, pół na pół żartobliwy, ale trafnie punktujący.

Peel usiłuje przywrócić do pionu swoją wewnętrzną siłę sprawczą, żeby wreszcie wrócić do życia z jakiejś egzystencjalnej gnuśności, pobudzić ciało i umysł do działania.

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


×
×
  • Dodaj nową pozycję...