Poświęcamy się dla siebie

[Adam Zębala]

Poświęcamy się dla siebie 

każdego dnia budząc się obok

podajemy sobie pomocne dłonie.

 

Poświęcamy się dla siebie idąc 

na spacer wśród żółknących liści 

mówimy do siebie czułe słowa.

 

Mały człowiek przed nami biegnąc 

rozrzuca liście to przecież

dwie połowy nas samych.

 

Wśród napływu problemów

na łuku nie kończącego się zakrętu

nadal chcemy być razem.

 

Nadchodzący świt kończy marzenia 

budząc się nie zlekceważymy

kiedy zadzwoni telefon.

 

To nie tylko słowa to rzeczywistość

poświęcenie wychodzące z naszego

wnętrza głęboko tam ukryte.

 

Twój głos dobiega z daleka

spad stuku kopyt i hałasu samochodów

zawsze będzie go słychać. 

 

Nad pustym polem zatoczymy koło

z nieczynnego dworca odjedziemy  

starym parowym pociągiem.

 

Kiedyś poświęcaliśmy się dla siebie

z obdartych drzew zbieraliśmy ostatnie 

owoce z których wyłuskaliśmy miłość.