Szczelina…

[KOBIETA]

 

 

 

 

Może to tylko mgliste wrażenie, zmysłowe.? 

Pustka skalnej próżni.

Wypełniam szczeliny tęsknoty

sypkością różowego piasku.

 

Czarna noc bez skrzydeł

cementuje usta mlecznym snem,

głodem rozszerzonych źrenic

chłonę ostatnią dawkę opium.

 

Zostawiłeś mnie.!?

w rozpadlinie 

z ziarenkami opuszczenia.

 

 

 

[huzarc]

@KOBIETA

Ten wiersz ma w sobie gęstą, intymną atmosferę utraty i uwięzienia, operuje językiem sensualnym, niemal dotykowym. Jego obrazowość i emocjonalne napięcie są totalne i namacalne, budują między snem a wspomnieniem, między erotyką a metafizyką.

[Migrena]

@KOBIETA

 

Dominiko.

 

Twój wiersz to mistrzowskie studium bólu i pustki, gdzie "skalna próżnia" i "ziarenka opuszczenia" stają się dotkliwymi, fizycznymi symbolami straty. 

 

z niezwykłą odwagą i precyzją posługujesz się kontrastami, łącząc subtelny "różowy piasek" z desperacją "ostatniej dawki opium". 

 

świadczy to  o Twojej  wyjątkowej wrażliwości i talencie poetyckim.

 

Dominiko.

 

jesteś pięknym talentem poetyckim :)

 

zauroczasz mnie swoimi wierszami :)

 

będzie dobrze :)

 

[violetta]

tacy są faceci:)