wykopki

[Gosława]

spójrz na starą leszczynę zaczyna gubić orzechy
wymykają się małe ziarenka niegdyś ciasno przywarłe
z impetem spadając wprost pod Anny stopy

po bruku niesie się stukot końskich kopyt
ciągnących wóz za wozem
tak niedawno jeszcze wyplatałaś kosze
ścinałaś witki młodych wierzb formując
ścisłe sploty
które niczym grzbiet kota sprawnie przeginały się pod naciskiem dłoni

na Zagórzu w Pańskim słychać gochnię
jak ryje ziemię odrzucając raz po raz wątłe skiby ziemi tak że baby w popłochu co nagłej zagarniają łupy
gdzieniegdzie trafi motyka na kamień
albo to raz metal zagrzmi roznosząc łoskot na pół pola

tylko dzieci z nieskrywaną radością przerzucają nać na kopczyk
już niebawem strawi ją żar w którym
spopielą resztki plonu

[huzarc]

@Gosława

To bardzo interesujący wiersz — kameralny, realistyczny, a zarazem przeniknięty cichym metafizycznym napięciem. Ten wiersz zauważa świat, nie opisuje go.

[Migrena]

@Gosława

Twój wiersz to małe arcydzieło realizmu.

Oddycha autentycznym rytmem wiejskiego życia.

 

Świetnie napisany :)

 

Co to jest gochnia ?

pług jakiś ?

 

 

 

Edytowane 3 godziny temu przez Migrena (wyświetl historię edycji)

[Simon Tracy]

Jestem absolutnie zakochany w klimacie Twojej poezji.

[Gosława]

@huzarc to prawda staram się jak nsjwierniej oddać klimat dawnej wsi 

Dziękuję bardzo za miły komentarz

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

@Simon Tracy to bardzo miłe co napisałeś 

Dziękuję

[Arsis]

@Gosława jak zawsze, Reniu...

[Gosława]

@Migrena gochnia to rodzaj brony

takiej co to się po wykopkach jeszcze pozostałości ziemniaków wykopywało

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

@huzarc to prawda staram się jak nsjwierniej oddać klimat dawnej wsi 

Dziękuję bardzo za miły komentarz @Simon Tracy to bardzo miłe co napisałeś 

Dziękuję

@Arsis cześć Włodziu łap uśmiech