Na wprost

[wierszyki]

Piryn czy Rodopy?

Dzień dobry. Na dłużej
plecak spakowany.

Flanela i pierwszy

Warto ten gatunek.

 

Dokąd? Na zajęcia?

Przedstaw swoje plany.

W zaparte ktoś inny:
Czy znamy się, znamy?

 

Tą samą, co zawsze

linią i wciąż  przodem
do kierunku jazdy —

pijaczek z kartonem.

 

A skąd on pijany?
Od lat zawsze z nocki.

Przez szybę wracają

z młodości anioły.

 

I jeszcze po torach,

przez góry, przez most. Na

kwiaty do mamy i

kierowco — szefie —— adios.

 

 

 

 

 

 

 

Edytowane 8 Października przez wierszyki
Rytm (wyświetl historię edycji)

[tetu]

Wsiąść do pociągu byle jakiego...

Byle Na wprost, przed siebie :) Uśmiechnął mnie Twój wiersz i dobrze, a gdzieś w tle, w ostatniej cząstce jakbym słyszała Lokomotywę Tuwima :) Pozdrawiam. 

 

 

 

[wierszyki]

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

 

 

Cieszę się. że troszkę uśmiechnął.

Tak właściwie ukryło się w tym wierszyku całkiem sporo różnych osób. Pełen autobus.

Wysiadałam na przystanku, na którym kiedyś wysiadałam wcześnie rano do pracy, też taką deszczową, nieprzyjemna porą.

Dziękuję. (A my też się tak widzimy średnio raz na pięćdziesiąt wierszy ;)) pozdrawiam serdecznie

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

 

 

[tie-break]

@wierszykiPo przeczytaniu tego wiersza najbardziej ucieszyło mnie to, że jest jeszcze ktoś, kto tyle uwagi poświęca ludziom, nawet przypadkowo widzianym w autobusie, czy na ulicy, czy gdziekolwiek indziej, ale w czasie i świecie rzeczywistym. Dzisiejsza większość szuka kontaktu z innymi poprzez ekran smartfona. Albo właśnie go nie szuka, inni go nie obchodzą, więc w ten ekran po prostu ucieka.

[wierszyki]

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

A ja całkiem często rozmawiam z nieznajomymi. O ile wychodzę gdzieś.

Nikogo nie szukam. Znalazłam już dawno i zostali w mojej pamięci.

Naprawdę kogoś poznać to także spory ciężar.

MiŁego podróżowania ;)