Pięć sekund czasu II

[Annna2]

 

 

Koncert skrzypcowy Roberta Schumanna w tle słychać.
Odkryty Josepha Joachima, w D' Aranyi przechowywany, światu nieznany
Sonata niewprawną ręką dziewczyny grana,
temu chłopcu co walczył w Gallipoli i nad Sommą.
Jakby przewidziała spalenie Reichstagu,
Realpolitik w iście heglowskim stylu wcześniejszy też.
Wielki Rzym, La belle époque, gdzie jest?
Ikar co wyżej i wyżej ku Słońcu spadł,
za dużo chciał.
Coś tu jest, ta muzyka nigdy niczyja,
nuci ją wiatr
Znów umawia się na moście, z nim z lat młodości.
Twarz jaśnieje w blasku świec, świat znów tak gra.

 

Ktoś do drzwi zapuka, zawoła.
Jestem, patrz- to ja!
*Dżumy i wojny zastają ludzi zawsze zaskoczonych".
Zmiotą berlińską filharmonię, londyńską
Queen's Hall, będą istnień pożogą.
Muzyka Schumanna na łatwopalnym rękopisie zapisana przetrwała.
W kamieniach i murach się schowała.
Lew z Pireusu ją słyszy, ona wciąż trwa.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

- cdn- 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Edytowane 6 godzin temu przez Annna2 (wyświetl historię edycji)

[Migrena]

@Annna2

 

Aniu.

Wiersz jest cudowną  prawdziwą poezją, bo nie opowiada wprost, lecz sugeruje, sklejając historyczne fakty,  cytaty i emocje w spójną, hipnotyczną całość.

 

Piękny liryczny język, świadczy o Twojej głębokiej wrażliwości i maestrii.

Jestem zachwycony tą wizją.

 

 

[huzarc]

@Annna2

To piękny, subtelny hołd dla muzyki, która ocala to, czego nie potrafi ocalić historia.

[Annna2]

@Migrena   Przeceniasz mnie trochę, ale dziękuję.

 

 

 

 

@huzarc  historia tego koncertu skrzypcowego  jest niezwykła.

Robert Schuman podobno przemówił zza światów, że napisał koncert skrzypcowy. 

Został ukryty przed światem przez Josepha Joachima przetrwał czasy, pożogi wojenne.

Tak.

Dziękuję

 

 

 

[andrew]

@Annna2

świat

świat nie tyłko zachwyca

a mógłby gdyby...

 

Pozdrawiam serdecznie 

Miłego dnia 

[Annna2]

@andrew dziękuję

[tie-break]

@Annna2 A dzisiejsza sztuka, w dobie szalonej cyfryzacji, ma marne szanse przetrwać pożogi i kataklizmy.

Obawiam się, że dla archeologów przyszłości po naszej epoce i po naszym dorobku zostanie tylko kupa bezużytecznego złomu.

Edytowane 4 godziny temu przez tie-break (wyświetl historię edycji)

[Annna2]

@tie-break  możesz mieć rację.

I pomyśleć- papier jest łatwopalny- a przetrwał wielkie wojny, wielkie budowle, monumenty,

cywilizacje.

Muzyka godziła narody. A dziś? Wszystko jest łatwopalne

[violetta]

Piękny przekrój o niezwykłej muzyce.ja akurat bardzo lubię klasyczną. 

[Annna2]

@violetta  też lubię, w niej jest samo piękno

dziękuję

[violetta]

Coś pięknego, nostalgicznego na teraz:) lubię jego pory roku:)

 

[Annna2]

@violetta Czajkowski jest niesamowity.

Nostalgia i cud. Liryczna jesienna suita  fortepianowa

@violetta

 Wiolu dla Ciebie.

 

 

 

 

 

 

@violetta i jeszcze.

 

 

[violetta]

@Annna2 Dziękuję ślicznie:) teraz Chopin na czasie:) 

[Berenika97]

@Annna2 Podziwiam Cię za to, jak misternie utkałaś sieć aluzji historycznych, kulturowych i osobistych. Stworzyłaś poetyckie wrażenie, że historia jest jednym, pulsującym organizmem, w którym dźwięki muzyki niosą pamięć o wojnach, miłościach i katastrofach. Piękne i czułe obrazy jak: "Niewprawną ręką dziewczyny graną" sonatę dla chłopca, który walczył w I wojnie światowej - wprowadza osobisty dramat w sam środek wielkiej historii. To sprawia, że historia przestaje być abstrakcyjna. Nadajesz jej ludzką twarz i pokazujesz, jak wielkie procesy historyczne niszczą indywidualne światy. Najważniejszym motywem i spoiwem całego wiersza jest muzyka. To ona jest prawdziwą bohaterką. Jest "nigdy niczyja", nuci ją wiatr – co podkreśla jej ponadczasowy charakter. Finałowy obraz lwa z Pireusu, który "ją słyszy", jest wspaniałym domknięciem. Sugeruje, że ta muzyka jest wpisana w najstarsze kamienie Europy, w jej fundamenty, i będzie trwać wiecznie. Twój wiersz jest bardzo bogaty w treść i mądry. Świetny!