δQ = 0

[Roma]

 

jest nie do bycia

 

kaleki adiabat

na granicach dotyku

i zaraz potem gdzieś

pogubiony

 

krzywa łamana

początkami

i później

 

by było jak było

nierealnie

bez strat

 

lecz gdy ty

rozproszy się

nieodwracalnie

w chaos

[huzarc]

@Roma

Ten wiersz jest jak mały, zimny kryształ – surowy, oszczędny, a jednocześnie połyskujący wewnętrzną energią.Pozdrawiam:)

[Roma]

@huzarc troszkę w nim poukrywałam. Cudowanie, że to dostrzegasz. Dziękuję ;)

[Migrena]

@Roma @Roma

gdybym mógł zacząć cytatem z filmu " szpiedzy tacy jak my" to napisałbym tak :

"to prosty tekst polifoniczny jest" 

choć ubrany w język fizyki i matematyki. Adiabat, krzywa, chaos – to obrazy zaczerpnięte z nauki, ale użyte jako metafory relacji i przemijania.

Całość jest więc krótką medytacją nad tym, że ideał trwałości i czystości jest nierealny – a każda bliskosć, każdy dotyk w końcu rozprasza się w chaosie.
 

 

Edytowane wczoraj o 11:30 przez Migrena (wyświetl historię edycji)

[Jacek_Suchowicz]

kaleki adiabat - fajna metafora

 

dziś coraz więcej kalekich adiabatów

zgubionych w przestrzeni nieeuklidesowej  

hermetycznych na słowa wybuchających zrazu 

gdy warunki zewnętrzne zmieni jakiś człowiek

:)))

[Robert Witold Gorzkowski]

@Roma i znowu z popiołu wyłonił się diament, pod wrażeniem metafizycznych objawień. Więc pochylam się nad fundamentem ludzkiej egzystencji w surową jak stal lejącą się z pieca surówką lecz nie pozbawioną humanoidalnych rysów.

[Berenika97]

@Roma

Pewna krzywa była tak krzywa,

że mój wczorajszy komentarz zgubiła.

A może raczej to była skrzywionej

czasoprzestrzeni wina?

A poważnie to lubię połączenia matematyki i fizyki z poezją - Tomek jest fizykiem, więc nie muszę Ci tłumaczyć, jakie zrobiłaś na nim wrażenie. Świetnie połączyłaś fizyczny proces z ludzkim doświadczeniem.

Proces adiabatyczny δQ=0 - oznacza, że nie ma wymiany ciepła między układem a jego otoczeniem, układ jest doskonale izolowany termicznie od swojego otoczenia. (musiałam to napisać, nie pytaj dlaczego! :))

Wiersz Twój jest tragicznym opisem bytu (lub relacji) tak kruchego, że nie jest w stanie przetrwać kontaktu z innym - "nie do bycia". Podmiot liryczny próbuje zamknąć się w "adiabatycznym" systemie, by uniknąć strat, ale sama ta próba jest "kaleka" (nieszczelna) i skazana na porażkę. Każda próba bliskości ("dotyk") prowadzi do "pogubienia", a pojawienie się konkretnej osoby ("ty") wywołuje ostateczny, nieodwracalny rozpad w chaos.

To poetycki obraz kogoś, kto być może pragnie bliskości, ale jego wewnętrzna struktura psychiczna jest tak niestabilna, że kontakt z drugą osobą, zamiast budować, niszczy go doszczętnie. Tak to rozumiem, może błędnie, ale nam się podoba. 

Niesamowity wiersz! Pozdrawiam -y! :)