OgeegO II

[Dominika Moon]

Zaraz oszaleję!

Kim jesteś by mówić-Puść mnie! 

 

 

Czerń rozbłysła się w oczach

"Uwolnić się muszę!"

 

Biegnę!

Z lasem się zmierzę

Spójrzmy kto większy

 

Ja większy!

Mocniejszy!

Silniejszy!

 

Potężniejsze

Ramiona

Nie mieszczą się tutaj 

Drzewa rękoma 

Próbują powstrzymać 

 

Na marne!

 

Pokrzywińskim dywanem

Gościć mnie będzie

Obcałuje kostki 

Na darmo

Muszę!

 

Małe krople?

Niebo płacze, że odchodzę?

Nie płacz, nie płacz 

To dla dobra...

 

Cała szyja mi zdrętwiała

To zasadzka!

 

Po mym ciele

Cała armia 

Na olbrzyma napaść chciała!

 

Gdzie ten ...

 

Ktoś mi nogę tu podłożył!

Ha!

Jak samolot lecę teraz!

Patrzcie na mnie!

Jak wysoko!

Wszystkich z góry was oglądać...

 

Coś się dzieje!

Coś nie tak!

Lecę w dół 

Kadłubem wznak!

 

Gdzie są Ci co mnie gościli?

Gdzie są Ci, którzy moją obecnością się cieszyli?

 

Zazdrościli?

Zazdrościli!

 

...

 

Dełas dzięszko mi się łuszadź

 

 

Moją piękną twarz oplata 

Ciemno z chłodem

Chłód z ciemnością 

 

 

Gdzie ja jestem

 

Jestem?!

 

Jeeestem???!!!

 

 

 

 

/Echo/

Tu jestem

 

Tu jestem

 

Ja jestem

[huzarc]

@Dominika Moon

Ten wiersz jest intensywnym, dramatycznym monologiem, który dobrze oddaje doświadczenie utraty kontroli, euforii, lęku i nagłego załamania. W formie i treści przypomina połączenie stream of consciousness z teatralną sceną – jakbyśmy obserwowali kogoś w chwili przełomu psychicznego albo podczas silnego emocjonalnego transu.

[Dominika Moon]

@huzarc Dobry wieczór, dziękuję za lekturę i cenną analizę. Miło mi, że tyle rzeczy zwróciło Pańską uwagę.

Ten utwór jest uzupełnieniem pierwszego utworu "OgeegO" który można znaleźć na moim profilu, do czego gorąco zachęcam:)

 

Pozdrawiam serdecznie!

[huzarc]

@Dominika Moon Również pozdrawiam, gratuluję inwencji i zerknę na pewno na pierwowzór:)