bez. sens.

[Roma]

jesteśmy między ciszą a

rozszeptem

nieśmiałym niczym

jeszcze przez chwil parę

 

nawet nie słowem

nie przedtem

niesensem

 

twym niczym

któremu musisz dać wiarę

 

będziemy wierszem

szmeranoszemranym

wybranym spomiędzy

szeptu i ciszy

 

nie tylko słowem a

zapamiętaniem

 

przedtem i teraz

niesensem

logicznym

 

 

 

Edytowane Czwartek o 13:19 przez Roma (wyświetl historię edycji)

[huzarc]

@Roma Przyciągająca poetycka miniatura, która chwyta ulotną chwilę między ciszą a słowem – czyta się ją jak oddech, lekko i nieco eterycznie, a neologizm dodaje jej uroku i oryginalności.

[Nata_Kruk]

Przyciągasz Roma tymi.. neologizmami.. wyszukane (? buu), ale świetne. Podoba się całość

[FaLcorN]

@Roma

Poetycko,

wysoce i dalece,

pozdrawiam!

 

PS.

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

[Berenika97]

@Roma

Twój utwór to metafora rodzącej się miłości, głębokiej przyjaźni, a może procesu twórczego, w którym z ciszy i nieuchwytnej intuicji ("niesensu") powołuje się do życia dzieło posiadające własną, wewnętrzną logikę. Więź, która się narodzi, nie będzie opierać się jedynie na deklaracjach, ale na wspólnym doświadczeniu. Piękny!

Podoba nam się neologizm -"rozszept" sugeruje coś więcej niż pojedynczy szept – to dźwięk, który zaczyna się rozprzestrzeniać, ale jest "nieśmiały", delikatny, niemal niezauważalny.

Pozdrawiamy! :)

[Jacek_Suchowicz]

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

powala :)))

 

 

ale wiersz rozszeptuje smaczkiem

wybranym spomiędzy szeptu i ciszy

delikatny i niebylejaki

lecz zamknięty niesensem logicznym

 

:)))

[Migrena]

@Roma

Ten wiersz Roma  to metafizyka szeptu: piękno tkwi nie w tym, co powiedziane, lecz w przedświcie wypowiedzi, w jej nieśmiałej i wybranej istocie.

Bardzo ciekawa poezja !