Pętla przeszłości

[Toyer]

Kocham przeszłość
tam zabawkowe szczęścia pluszowo ożywają
bez baterii bawią
nie poddają się gdy nie ma już sił
bez płaczu teraźniejszości
tulą do snu
małe niepozorne i wielkie nieskazitelne

chciałbym kochać
czas obecny za bardzo
pobawić się raz jeszcze w miłość i życie
naładować baterie
nadzieją która w chowanego gra
być wielkim niepozornym
małym mniejszym od siebie dla kogoś

jak pokochać przyszłość
wizja niemożliwa
ona
nachodzi gdy już jej nie ma
marzenia to furtka bluszczem zarośnięta
która bez klucza się nie otworzy
mam wytrych doskonały
a wchodzę wciąż do przeszłości

[Alicja_Wysocka]

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

 Można wejść przez dziurkę od klucza :)

[Toyer]

@Alicja_Wysocka Można tylko trzeba wiedzieć jeszcze jak 

[Berenika97]

@Toyer

Ten wiersz to piękna refleksja o czasie i pamięci, napisana z wielką wrażliwością.

Bardzo podoba mi się zestawienie - przeszłość kochamy, bo jest bezpieczna, teraźniejszość chcielibyśmy pokochać "za bardzo", a przyszłość i marzenia to właśnie ta "furtka bluszczem zarośnięta". Piękny obraz niemożliwości.

Ten "wytrych doskonały" na końcu to mocne zakończenie - jakbyś przyznał, że jednak zawsze wracamy do tego, co znane, co już było. Jest w tym i porażka, i rodzaj mądrości.