Skarga (akrostych)

[Toyer]

Oddech chmury rozmarzenie słońca

Starzejący się związek pór roku

Tańczy jeszcze lata odrobinka
Akordem gra nutka pożegnania  
Teraz staje się pachnącym jutrem
Nisko się kłania pod kapeluszem 
Idąc na randkę z chwilą ostatnią

Odchodzą kochankowie od siebie
Długo całując usta promienne 
Daleko poszły letnie dni wspomnień 
Echo wciąż jeszcze morderczo tęskni
Chowając w siatkę snów to co było
Hasło tęsknot lata bez powrotu
 

Lecz co roku odżywa nadzieja 
Anonsując nowe oraz lepsze 
Teraz jesień skarży się do lata
Aby odeszło bez słowa wreszcie
 

[Annna2]

@Toyer no i jest akrostych fajny

[Berenika97]

@Toyer

Podoba mi się jak personifikujesz pory roku, tworząc z nich bohaterów miłosnej historii - jesień i lato stają się kochankami, którzy muszą się rozstać, ale jednocześnie wiedzą, że ich związek jest cykliczny.

Ładne metafory: "tańczy jeszcze lata odrobinka","chowając w siatkę snów to co było" , "jesień jak pajęczyna łapie wspomnienia lata". Nastrojowy wiersz, bardzo mi się podoba. :)

 

[Jacek_Suchowicz]

ładnie

 

Ostatni oddech lata,

krótki wrześniowy dzień

kasztan spadając gada

a drzewa ogarnia sen

 

misiowa w gawrze się układa

a miś przynosi coś na żer

a ona jemu bardzo rada

na wiosnę misie rodzą się

:)))