Oto ja

[Werka1987]

 

 

Nie "przed " i nie "po",

Nie "wczoraj" czy " dziś ".

To ciągle ja...

 

Raz uśmiech, raz łza

Rysują moją twarz.

To zawsze ja...

 

Zmalowana czy sauté,

Ta co nie wie, ta co wie.

Taka sobie ja...

 

Gdy ból mąci wzrok,

Gdy radość co krok.

To znowu ja...

 

I głupia i mądra, 

Podniecona, niewzruszona.

Bezgranicznie ja...

 

Różowa, niebieska,

Spokojna, czy wściekła.

To nadal ja...

 

Raz lód a raz ogień! 

Raz zwierzę, raz człowiek.

Niezmiennie ja...

 

I odważna i strachliwa,

Obojętna i wrażliwa,

Nieustannie ja...

 

Z rana grzecznie, czasem przeklnie! 

Raz pogłaska, raz odepchnie...

Wieloaspektowa ja...

 

A więc pozwól mi być sobą 

Taką wielowymiarową, 

Nieporadną i zaradną.

Delikatną i wulgarną.

Nie na pokaz i od miary.

Zwykłą mną. 

 

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

[Berenika97]

@Werka1987Fajnie napisałaś o sobie, "wieloaspektowo". :)

[Deonix_]

Trochę dla mnie przy dużo tutaj jednosylabówek,

rymów w sąsiadującym układzie i wyliczanki. 

Ale to nie znaczy, że Peelkę/Autorkę odrzucam :)

 

To, co łuskam dla siebie cennego tutaj, to samoakceptacja i autowybaczenie, 

bo prawdą jest, że nawet kiedy coś "przeskrobiemy", to - po moralnym kacu - powinniśmy sobie wybaczyć

i pozwolić dalej istnieć. Ale widzę też zagrożenie. Bo jednak pomiędzy wolnością i samowolą granica bywa cienka, 

i o ile naruszanie norm społecznych, które nikogo nie krzywdzi można akceptować, to te, które naruszają czyjeś dobra - już nie powinny być tolerowane. Tyle mojego :)

 

Pozdrawiam i uciekam :)

 

Deo