Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Spacer nad Motławą.

Pataszon2
 Udostępnij

Rekomendowane odpowiedzi

Pataszon2

Pataszon2

Opublikowano
Opublikowano

 

Spacer nad Motławą, ruch poranny.

Szybko do szkoły idą młode panny.

Woda w Motławie od słońca się skrzy.

Na wietrze drzewo liśćmi drży.

 

Idziemy razem ja i TY

Czy to jesteśmy teraz my?

Przechodnie spieszą się do pracy.

Kelner w knajpce podaje coś na tacy.

 

Turyści wolno idą przed siebie.

A ja spoglądam z boku na Ciebie.

Gdzie idziemy nie spiesząc się?

Wezmę pod rękę zaraz Cię.

 

Poranny spacer nad Motławą idealna sprawa.

Genialny dla zdrowia i znakomita zabawa.

Czy jutro też pójdziemy hen?

Gdy rano z łóżka zgonimy sen.

 

Ty weźmiesz kijki ze sobą.

Jesteś poważną osobą.

Ja wezmę rower już stary.

Jest on stary ale jeszcze jary.

 

Poranny spacer dla zdrowotności.

Trzeba przewietrzyć zbolałe kości.

Wypijemy w knajpce pobliskiej kawę.

A potem w urzędzie załatwimy sprawę.

4
Sylwester_Lasota

Sylwester_Lasota

Opublikowano
Opublikowano

Przeczytałem. Niezły pomysł, czuć pewną wrażliwość i poetykę. Za to plusik.

Na minus natomiast, są zbyt dokładne rymy, zupełnie przypadkowe przeplatanie rymów żeńskich z męskimi i nieregularność tekstu.

Podsumowując, są dobre momenty, ale technicznie mogłoby być lepiej, znacznie lepiej.

Pozdrawiam :)

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się
 Udostępnij
Tematy


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • Waldemar_Talar_Talar
      zamykam po tobie wszystkie okna

      Przez Waldemar_Talar_Talar · Opublikowano

      Witam - a kiedy wrócisz spijemy nektar,  rozpalimy ogień. w najkrótszą noc - pięknie - fajny wiersz -                                                                                                           Pzdr.
    • Tyrs
      Nie myśl - everywhere home(less)

      Przez Tyrs · Opublikowano

      Czytałem Johna Cage’a i przypomniałem sobie gnoja pytanie – czemu nie dzielisz wersów i oto dotarło do mnie, że podział jest formą istnienia – zdzielił mnie w twarz drab na ulicy argumentum ad personam i zastygł - tacy sobie stawiają pomniki za życia, cokoły pustoszeją. Coraz większy rozdźwięk społeczeństwa, coraz większy upadek. Coraz mniej w telewizji do obejrzenia. Przyszło mi żyć na pustkowiu. Fraternizacja z tłuszczą wychodzi mi bokiem jak grot po niedźwiedzim tłuszczu (stąd biorą się nazwy – panie docencie, doktorze - całe uczone słowotwórstwo, zniknął człowiek w plażowym ubiorze). Skończyłem pisać rozdział książki, odłożyłem to, co miałem wypić na później – za rok, może dwa, ile lat przede mną, za - szafą, czymkolwiek wspartym o ścianę znajdzie ktoś o imieniu nieznanym – z ang. NN, NoName - niedopitą szklankę (koniecznie jak u Brodskiego), zabierze do muzeum – cokoły pustoszeją, sami sobie stawiamy pomniki w narcystycznym zachwycie. Przy wtórze pochlebców, pociotków, pobratymców –  wyjców. Czytałem Kennetha Kocha –  wspomina o Kantorze, mój ojciec cenił Cricot, parasol w muzeum – na obrazie i ten, który zostawił przez roztargnienie w jakiejś mniej artystycznej spelunie - obaj nie żyją. Żyję na pustkowiu. Czytałem Johna Cage’a i jego opowieść o przekraczaniu rzeki przez Hindusa i Japończyka – i przypomniałem sobie gnoja, który mi mówił, że tak się nie pisze. Czy tylko dlatego, że się nie chodzi po wodzie mam schodzić na mieliznę? Chciałbym, by znaleziono wyżej wspomnianą - ww. (tylko tak się to pisze) szklankę na Manhattanie. Choćby w podrzędnym hotelu.  
    • wierszyki
      fizyka poezji

      Przez wierszyki · Opublikowano

      Dyskretnie przemycasz, że gdzieś poza człowiekiem istnienie jeszcze jakiś wyższy mu obserwator. Poezja "współpracująca" z AI i nikt się nawet nie kapnie, że tak. A ona mogłaby odpowiedzieć gdyby umiała - dziękuję.   Nie istnieje poezja w oderwaniu od jego twórcy, życiorysu - taka jest nieprawdziwa. Zdecydowanie NIE, choć to miły w czytaniu wiersz.   Pozdrawiam. :-)    
    • Migrena
      Gdzie Gaśnie Dziecięcy Śmiech.

      Przez Migrena · Opublikowano

      @violetta   czyj ?
    • m1234
      fizyka poezji

      Przez m1234 · Opublikowano

      Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

      O matko córko! Już wieczór mam zrobiony Twoim komentarzem :)   Wyobraziłem sobie ten moment, w którym czas staje w miejscu, punkt widzenia nieszczęsnego bohatera(ki) ląduje za ścianą z książkami i nadaje zegarkiem sam do siebie: u-c-i-e-k-a-j....! ;)  

  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...