Spotkanie śmierci z samobójcą

[Toyer]

W końcu jesteś czekałem – dlaczego tak długo? Dzwoniłem i smsowałem a Ty mnie nie zabrałaś. – były korki śmierć odpowiedziała. Musiałam odebrać wiele istnień – nie było to przyjemne – ale dlaczego tak bardzo chciałeś dostać się do mnie? Każdy sms i telefon to próba samobójcza

– ludzie przeważnie chcą długiego życia – a Ty byłeś młody i wyglądałeś jak zdrowy – co prawda paliłeś papierosy co życie skraca – ale czekało Cię jeszcze wiele chwil do przeżycia – a teraz wszystko straciłeś.

– Straciłem cierpienie które mogło mnie czekać.

– Skąd wiesz? - zapytała śmierć - przyszłość jest nieprzewidywalna

– Gdzie jesteśmy? - samobójca się rozglądał

- w poczekalni – śmierć dodała

- a te telewizory? – na jednym wyświetla się Twoja przeszłość – na drugim teraźniejszość możesz zobaczyć co się dzieje wokół Twojego ciała – a trzeci to przyszłość - wyjaśniła śmierć

- To mój pogrzeb?

- Tak.

- Sporo ludzi.

- Płaczą widzisz? Ty już płakać nie możesz nie masz ciała

– i dobrze tak wiele płakałem za życia.

Co to za śmiech?

– poczekaj pogłośnię – powiedziała z pilotem w ręku 

- To ja na trzecim telewizorze?

Tak – widzisz wystarczyło jeszcze trochę poczekać a teraz odwrotu już nie ma.

- Wyglądam na szczęśliwego

– bo byłbyś szczęśliwy.

- Co teraz?

– teraz razem skończymy oglądać te trzy telewizory – nie masz już oczy dlatego możesz oglądać wszystkie naraz.

- Czuję smutek

– dlaczego?.

- Bo nie było złe moje życie – to z przeszłości

– Więc dlaczego się zabiłeś?

- Nie mogłem znieść teraźniejszości

– a widzisz telewizor z przyszłością?

- Widzę

– i co czujesz?

– Żałuję.

- Chcesz oglądać w ciszy czy rozmawiamy?

– Rozmawiajmy

I tak samobójca oglądał telewizory swojego przeszłego i przyszłego życia – były momenty wesołe, smutne, tragiczne i komiczne. A także takie które w dużym stopniu wpływały na innych życie. Lecz większość czasu razem się śmiali. Śmierć opowiadała co można było zrobić inaczej i o konsekwencji innych decyzji. Oglądali też co wyświetlało się w teraźniejszości – tutaj byli już bardziej smutni.

– Gdybym tylko mógł cofnąć tą decyzję – patrzył na to co dzieje się w trzecim telewizorze – Czy mogę mieć do Ciebie pytanie?

– pytaj o co chcesz

– po co jesteś?

– To proste po to by docenić życie – nawet ja nie mam takiej możliwości bo jestem bez początku i końca nieśmiertelna

– a długość życia?

– to jest sprawa indywidualna – każdy ma określony czas – Ty swój skróciłeś na własne życzenie

– I co ze mną będzie?

– Tajemnica oglądaj dalej.
I tak trzy telewizory dalej los wyświetlały – każdy z nich można było zatrzymać i do tyłu przewijać – pogłaśniać, ściszać, powiększać, oddalać – obraz był przekazywany z oczu które wtedy funkcjonowały. Sens trwał trzydzieści pięć ziemskich lat – chociaż tam nie płynął czas – ponad polowe tyle wyświetlał trzeci telewizor. Aż w końcu wszystkie filmy się skończyły i telewizory zgasły – zostali w ciemności. Samobójca mówił do Śmierci – ale ta już nie odpowiadała – zostając sam dalej żałował.

Edytowane 4 Września przez Toyer (wyświetl historię edycji)

[Alicja_Wysocka]

@Toyer Pomysł opowiadania super - te trzy telewizory naprawdę robią wrażenie!

Ale przyznam, że rozmowy zapisane w jednym bloku trochę mnie gubią… Czy taki był cel, czy może dałoby się je rozdzielić, żeby było łatwiej śledzić, kto co mówi? Np. tak:
 

- Straciłem cierpienie, które mogło mnie czekać.

-Skąd wiesz? – zapytała Śmierć. – Przyszłość jest nieprzewidywalna.

- Gdzie jesteśmy?

- W poczekalni - odpowiedziała. - A te telewizory?

 

 

W każdym razie bardzo ciekawy tekst!

[Toyer]

@Alicja_Wysocka Powiem szczerze że gdy to pisałem zmagałem się z myślami samobójczymi - dlatego po prostu chciałem to wylać z siebie i nie myślałem o zapisie 

[Alicja_Wysocka]

@Toyer Dziękuję, że podzieliłeś się tym tekstem. Wiem, że zmagałeś się z myślami, które bywają przytłaczające. Doskonale Cię rozumiem, sama miałam podobne myśli.  Choć mój ból był fizyczny,

a Twój chyba egzystencjalny, wiem, że oba potrafią wycisnąć człowieka do cna. Chcę Ci powiedzieć, że nie musisz w tym być sam. Twój tekst jest ważny i dobrze, że go wylałeś - może pomagać nie tylko Tobie, ale też innym, którzy go czytają. Jeśli kiedyś poczujesz się przytłoczony, pamiętaj, że zawsze można o tym porozmawiać.

[Toyer]

@Alicja_Wysocka Mój ból był potrójny - zaczął się od nawrotu choroby - potem utraconej miłości - a potem egzystencja się bez sensu stała - fizycznie mi nic nie jest - leczę duszę w zasadzie od dziecka - zachorowałem gdy miałem 15 lat - od tego czasu jestem na lekach - dziękuję za Twoje słowa 

Edytowane 4 Września przez Toyer (wyświetl historię edycji)

[Berenika97]

@ToyerPonieważ już wiem, w jakich warunkach powstał ten tekst, to nie będę się zajmować się drobiazgami. Ale Alicja ma całkowitą rację, aby rozdzielić dialogi.  Napisałeś niezłe opowiadanie terapeutyczne, świetnie, że je tu opublikowałeś. 

[Toyer]

@Berenika97 Dziękuję popracuję na tekstem jeszcze