przypadki gdańskie (1945)

[MIROSŁAW C.]

 

przez kurzawę
i dym pożogi
o kilka kroków od szczęścia

 

radzieccy żołnierze 
zaminowali moją przyszłość 
i przywykłam do przemocy

 

pod portalem z piaskowca
ruin kościoła ewangelickiego
tańczą ogniki papierosów 

 

a w koraliki srebrzystej rosy
zapomnianego 
wplątał się wiatr

 

w aurze tajemniczości
modlitwa pachnie
dzieciństwem 

 

 

 

[Robert Witold Gorzkowski]

@MIROSŁAW C. do przemocy nie można przywyknąć to jest poddanie się trzeba walczyć i podtrzymywać pamięć aby nikt nie zapomniał kto był agresorem.

[Berenika97]

@MIROSŁAW C.

W tak niewielu słowach zawarłeś  ogromny ciężar historii i osobistego losu. Przejście od  pożogi i żołnierzy – do intymnego wyznania o „przywyknięciu do przemocy” jest mocne. Ruiny ewangelickiego kościoła stają się tu niemym świadkiem, tłem dla tej opowieści. Mądry wiersz, ale dlaczego napisałeś "przywykłam"? 

[Migrena]

@MIROSŁAW C. Bardzo mi się podoba Twój wiersz.

[Annna2]

@MIROSŁAW C.  Dżumy i wojny zastają ludzi zawsze zadziwionych.(A. Camus)

Jakoś tak jest- że podczas wojen cierpią ludzie niewinni, najsłabsi, dzieci.

[Jacek_Suchowicz]

@MIROSŁAW C.

 

Moja śp teściowa często wspominała tzw wyzwolenie - mieszkali w Bartągu pod Olsztynem Warmia - Polacy. Już słyszeli co się będzie dziać pochowali wszystkie kobiety. Ruskie znaleźli kilka gwałcili do upadłego, a brata teściowej zastrzelili. Ponoć podobny był do Goebbelsa. Taki był "pierwszy dzień wolności"

Te "przypadki" były wszędzie

[MIROSŁAW C.]

Jak to mawiał, towarzysz Stalin;

Żołnierz radziecki walczy bohatersko i musi

czasami trochę sobie poswawolić...

 

Dziękuję bardzo za wszystkie ślady zainteresowania, pozdrawiam.