Egzystencja Boski Kod

[Robert Witold Gorzkowski]

 

 

Czarne słońce w nieboskłonie
Stapia lęki w moim sercu
Niesie słowa w zimnej głowie
Tocząc myśli do obrzęku.

Lepi krew od płonnych wspomnień
Brodząc w przestrzeń moich zwątpień
W wirze szału plam na słońcu
Orgii ogni szczytujących.

Galaktyki egzoplanet
Splotą nicią gwiazd promieni
Snów szalonych płaszcz utkany
Z grawitacji dal przestrzeni.

W blasku komet lot ku ziemi
Ogon błyszczy miliard lat
Mleczna droga w asfalt zmieni
Krew płynącą z moich ran.

To wewnątrz ciała kwazary
Palą żywcem człowieczeństwo
To zewnątrz lawa strumieniem
Dopala cherlawe męstwo.

Czarne słońce w nieboskłonie
Wszechświat zdarzeń urojonych
Bóg nie w niebie a jest Niebem
Czarną Dziurą Najjaśniejszą.

Z Nim zastygam na pościeli
budzę w matni czarnych cieni 
Styx przepływam w piekle smażę
niosąc Bogu piętno w darze.

 

 

 

 

Edytowane 21 minut temu przez Robert Witold Gorzkowski (wyświetl historię edycji)

[Annna2]

@Robert Witold Gorzkowski  Boski kod zapisany w DNA każdego z nas.

FI jest taka sama w każdym z nas- niezależnie od wyznania, koloru, kultury czy historii..

Nie jesteśmy  Bogiem, ale zobaczyć Boga w każdym człowieku- łatwe i trudne zarazem

To wewnątrz ciała kwazary
Palą żywcem człowieczeństwo
To zewnątrz lawa strumieniem
Dopala cherlawe męstwo..

 

Palenie człowieczeństwa- jakże dziś bywa powszechne, jak trudno uwierzyć,

że Bóg jest Niebem- a jest.

A gdy się wierzy uniknie się kary Kaina i duszy tułaczej.

 

 

Mądry wiersz bardzo.

 

 

ps. Dziś rocznica.

A historia ciągle się powtarza - jakby ludzie nie odrobili lekcji z bycia Człowiekiem.

Edytowane 10 godzin temu przez Annna2 (wyświetl historię edycji)

[Robert Witold Gorzkowski]

@Annna2 to prawda ale trochę odchodzimy od miłych wierszy na portalu zasuwając porcję egzystencjalizmu, na Beju byliby już znudzeni.

[Migrena]

@Robert Witold Gorzkowski

apokaliptyzm kosmiczny spleciony z egzystencją – czuc tu  Robercie Nietzscheański cień i astrofizyczną grozę.

 

Kwazary są super.

Ale jeszcze ciekawsze są blazary z pięknymi dżetami.

To już egzystencja kosmiczna na maxa.

Bardzo lubię takie teksty.

Wchodzą we mnie jak nóż.......
 

[Robert Witold Gorzkowski]

@Migrena „Kto sobie nie ufa, kłamie zawsze”.

Nietzsche kiedyś mnie zaintrygował poprzez jego „polskość” przyznawanie się do rodu Nickich herbu Radwan z województwa płockiego. Oczywiście był to jego manifest i nic wspólnego z Polską jednak dzięki temu przeczytałem większość rozstrzelonego druku w jego dziełach. Tym niemniej nieraz przemycam jego myśli w swoich rymowankach ale jeszcze nikt ich nie odczytał tak jak było to moim zamiarem więc temat do pominięcia.

[Migrena]

@Robert Witold Gorzkowski

No to już masz czytelnika który będzie czytał Twoje teksty również między wersami :)

[Robert Witold Gorzkowski]

@Robert Witold Gorzkowski Nie są to popularne tematy na portalach poezji więc użytkownicy portalu będą znużeni ja mam wiele tego typu wierszy ale nigdy ich tu nie wstawiłem bo po prostu nikt ich nie czyta i nie komentuje poza Anią.

[Marek.zak1]

@Robert Witold Gorzkowski To trudny, osobisty, egzystencjalny wiersz, a jednak uważam, że czasami warto taki napisać. Po ataku na Ukrainę napisałem, że każdy z nas powinien napisać choć jeden wiersz na ten temat. Jak ktoś chce, może oczywiście więcej, ale jeden wystarczy.

Pozdrawiam Robercie. 

[Robert Witold Gorzkowski]

@Marek.zak1 dziękuję Marku choć mam ich dużo nie zamieszczam.

[Nata_Kruk]

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

... z grawitacji - dal przestrzeni... jeśli można, zachowasz rytm. Dalej też troszkę gubisz rytm...

Zahaczasz o kosmos... :) i.. o to, o czym Ania, po części.

Wrażenia, są fragmenty które mi bardzo, są takie, które mniej...

W Każdym razie zostawiam ślad czytania i uwierz... mślaaaałam, co napisać. Pozdrawiam.

 

 

Przejrzyj te swoje.. i wstaw, nawet jeśli tylko kilka osób coś wpisze.

Ja czasem nic nie piszę, bo zwyczajnie nie wiem, jakby ubrać w słowa własną myśl.

"komentowanie" to niełatwa "sztuka".

[Berenika97]

@Robert Witold Gorzkowski

Dla mnie Twój wiersz to potężna, kosmiczna wizja wewnętrznego chaosu i duchowego niepokoju. Twoja poetyka łączy obrazy astronomiczne z osobistym doświadczeniem cierpienia.

Szczególnie są fragmenty, gdzie kosmos zlewa się z ludzkimi emocjami - "kwazary palą żywcem człowieczeństwo", "Mleczna droga w asfalt zmienia krew płynącą z moich ran". To mocny poetycko tekst, bo pokazuje, jak wewnętrzny ból może przekształcić całą rzeczywistość w kosmiczny koszmar.

Super!

[Robert Witold Gorzkowski]

@Nata_Kruk coś tam zmieniłem jednej zwrotki nie zmienię bo ją kubię.