Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

Zaskoczyłeś bardzo pozytywnie, Jacku... że tyle "pobocza" tematycznego, tylko w.. kolorze śliwek... :)

 

w kolorze śliwek miło marzyć      ..... :)       

cofnąć się w dale - te spełnione

a gdyby jutro cud miał się zdarzyć

pozrywam z drzewa - tylko dojrzałe... :)

 

Pozdrawiam.

 

Opublikowano

@Jacek_Suchowicz

 

a do powideł węgierkowych

na samym końcu wsyp kakao

zupełnie gorzkie niesłodzone

wyjdzie rarytas jakich mało

 

pasteryzujesz w piekarniku

słoik słoika nie dotyka

jedną godzinkę na sto stopni

w ten sposób możesz się popisać

 

dodajesz trochę starań serca

trzymasz na zimę ot i wszystko

i wyjdzie śliwka w czekoladzie

prosto ze szkiełka zjadasz łyżką

 

 

 

Opublikowano

@Jacek_Suchowicz

W tej nostalgii w kolorze śliwek,

Gdzie czas zastyga w lampce wina,

Jest więcej prawdy i dobrych przeżyć,

Niż w całym jutrze, co się zaczyna.

 

ps. Nie robię powideł śliwkowych i nie mam o nich zieloniego pojęcia, więc nie zabieram głosu w tej materii. Ale smakowite są komentarze. :) 

Opublikowano

@Alicja_Wysocka

 

 szczerze się przyznam nie wiadomo:

 

czy barwy tu maluje pamięć

czy barwy stają się pamięcią

to już nie ważne co się stanie 

bo wszystko było to już przeszłość

a smak powideł w ustach został

śliwki w powidłach to jest piękno

:))))

 

 

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

jeśli już z gorzką to raytas

i smak powideł znów zachwyca

a dżem do naleśników

i amatorów ma bez liku

:)))

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

 

czasem to trzeba połasuchować

wyjeść powidła ze spiżarki

i jak miś w ulu się zachować

lecz nie przekraczać pewnej miarki

:)))

 

ps dzięki za przepis

 

 

 

 

cóż nachodzą nas czasem wspomnienia

chwil niewinnych spędzonych przy winie

gdzie czas zastygł osłupiał z wrażenia

co być mogło to było - czas płynie

:))))

  • 2 tygodnie później...

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • Kiedy umrę, mnie nie chowajcie, tylko prochy me wiatrom oddajcie.  Miast ginąć w nieznanym rzędzie, niech burze poniosą je wszędzie, aż ślad mój waszym się stanie.   Bo kiedy umrę, ja być nie przestanę, tylko wspomnieniem waszym się stanę. Jednym miłym, kochanym, innym znów mniej zrozumianym, a jeszcze gdzie i mocno zgorzkniałym.   Więc zamiast chować, odpust mi dajcie: od nieczułości i bezzrozumienia, od win minionych, czasów straconych, co ich nie dałem, a tak pożądałem. Od bezsilnosci i niezaistnienia niech mnie umyją wiosenne deszcze. I światłograniem w strudze słońca niech się stanę, we wszystkich kolorach, losem rozdanych wzorach, gdzie bywać chciałem, odwagi nie miałem, osiądę teraz skroplonym kurzem. Smugą cienia wam zagram na murze. Ku zadziweniu i dla przebudzenia, dla nowej myśli wskrzeszenia śladem palca na szybie was wzruszę i odpocznę na chwilę waszym przebaczeniem zanim dalej w drogę wyruszę. I żył będę, bo muszę. Tylko odpust mi dajcie.
    • Najwolniej jak się da: pędem.  Przez życie idziemy razem: całkowicie sami.  Cofając się wstecz widzimy przyszłość:  pałęta się gdzieś ze wspomnieniami.  Tuż przy nas kroczy Bóg: widoczny w swej niewidzialnej odsłonie.  A człowiek? Dziś jakoś bardziej w siebie wierzy: w przyciasnej cierniowej koronie ...     
    • Każdy dzień dla mnie to jak łza nad pudełkiem wybrakowanych puzli. Zastanawiam się nad ludzkością, nad tym, z czego wynikła i czego jest rezultatem. Możliwe, że jednak pomyłki. No bo skąd się bierze ten samopowielający wzorzec, gdzie co -nty człowiek na ziemi jest "niedopasowany," " niekompatybilny," nie trafia "na swojego," odstaje od przyjętych norm i "nie ma dla niego miejsca"? Człowiek szuka i nie ma, nie może odnaleźć siebie w kilku miliardach innych poszukujących.  ... Czego? Chciałabym po prostu usiąść kiedyś w barze i zamówić lustro. I niech przysiądzie się do mnie ten, kto zamówił to samo ... (Z tego właśnie powodu z reguły omijam bary.) Wolę śnić o granatowych łabędziach - tylko dlatego, że nie wiem, w jakim kolorze jest antracyt Wolę cofać się do przodu - wiem, dokąd wracają błędy.  Wolę być otwarcie zamknięta - w końcu każdy może podejść i sam sobie otworzyć. Kiedy mijam ludzkość, nigdy się nie rozpoznajemy, nie witamy, nie pytamy o samopoczucie.  Kupiłam dziś belę jedwabiu i właśnie upycham ją do butonierki Boga, który jasno mówi, że "nie szata zdobi człowieka."  Odwracam się, by jeszcze raz na Niego spojrzeć.  Bardzo przystojny.  Podejrzanie ludzki! Kaszmir. Z metra.
    • Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

      @Wochen Jesiennie i ten szelest litości niesłyszany odbija się echem.
    • Literatura to jedyna religia, której Dekalog przykazuje kłamstwo w dowolnych konfiguracjach i kontekstach.     
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...