Siergiej Donatowicz Dowłatow

[Robert Witold Gorzkowski]

 

 

Cколько же иметь
надо смелости чтобы
будучи никем
оставаться собою.


Stukot maszyny do pisania
słów już nie zagłuszy gdy chodzę
po gazetach napełniam głowę
prozą tak jak ją buty widzą.

Nikt na nią nie czeka

I znów inwencja twórcza kopie
krwistym butem leci proza po
horyzont spraw dawno przebrzmiałych
przybite wersy krwawią myśli.

Nikt na nią nie czeka.

Szukam prostego człowieka

on odczyta z ust otwartych chlebem
powszechnym pachnących świeżość strof
odbitych w lustrze despotyzmu.

Nikt na nią nie czeka

Obrazy zaklęte w przestrzeni
na wadze chaos miast spokoju
czemu niesiesz stos rękopisów
na makulaturę reżimu.

Nikt na nią nie czeka

I cóż z tego że ja potrafię
bądź umiałem pić gdy mój talent
tylko z sukcesem chciał iść w parze
prostych tekstów na pokuszenie.

Nikt na nią nie czeka

Powstali z upadku artyści
ciasno wypełnili pokoje
wypychają moje konanie
poza nawiasy społeczeństwa.

Nikt na nią nie czeka

Każą pisać wzniosłe strofy
tłum za nawias nie wyskoczy
i „przepili gady, Rosję!”
znów za lalkę cena wzrośnie.

Nikt na nią nie czeka

Kiedy spiszę wszystkie treści
głową dotknę nóg podstawy
żołnierskiego stanu buty
od podszewki świat zatruty.

Nikt na nią nie czeka

Kocham kraj i jego ludzi
różnorodność nieustanną
czemu stawiasz mi nad głową
hegemonię niedowładną.

Nikt na nią nie czeka

Spakowany w trzy walizki
został parking aut sportowych
i szoferską rękawicą
macham brzozom pól Rosyjskich.

 

Wymieszane wspomnienia rosyjsko polskie. Dziś raczej nie do uwierzenia, ale nadal prawdziwe. Ileż trzeba mieć odwagi będąc nikim pozostać sobą. Haiku napisałem po Polsku i Rosyjsku. Po Rosyjsku niestety nie zmieściłem się w Haiku.

 

 

 

[Annna2]

@Robert Witold Gorzkowski - ciekawy bardzo.

Egzystencjalizm życia- obok absurdu idei, wolność, śmierć i rosyjska specyfika- pijaństwo.

Czytałam kiedyś dzieje dynastii Romanowów- podobny klimat.

[Marek.zak1]

Nie słyszałem, a dzięki wierszowi zapoznałem się z bohaterem wiersza. Smutek bije z postaci w realu i z Twojego wiersza, tak jak z rosyjskiej literatury. Mój rusycysta mawiał, że jeśli w niej jest śmiech, to przez łzy, jak u Gogola. Nie  znam dzieł peela, może są inne, bo korzenie miał nierosyjskie, a i ostatnie lata w Stanach.

Pozdrawiam  

Edytowane 3 godziny temu przez Marek.zak1 (wyświetl historię edycji)

[Robert Witold Gorzkowski]

@Marek.zak1 Tak był żydem, ale rosyjskim. Był kiedyś film w polskiej telewizji moim zdaniem doskonały szczególnie marsz ruskich żołdaków mi się skojarzył ze sceną na schodach Pałacu Zimowego.

@Annna2 Ja nie czytałem ale wszystko przede mną. Dziękuję. 

@Marek.zak1 film biograficzny „Dowłatow”. Reżyser Aleksiej German jr. film rosyjsko-serbsko-polski. Dzięki

[MIROSŁAW C.]

@Robert Witold Gorzkowski 

Ludzie są jak rzeki: woda jest we wszystkich jednakowa, wszędzie ta sama, ale rzeka bywa wąska, szeroka, spokojna, czysta, zimna, mętna, ciepła. Tak samo bywa z ludźmi. Każdy człowiek ma w sobie zalążki wszystkich ludzkich cech; czasami ujawnia te, czasami znów inne; bywa nieraz zupełnie do siebie niepodobny, pozostając jednakże wciąż sobą.

Lew Tołstoj. 

Pozdrawiam. 

[Robert Witold Gorzkowski]

@MIROSŁAW C. dziękuję

[Migrena]

@Robert Witold Gorzkowski

smutny poemat o samotności słowa w świecie.

A świat stracił na nie apetyt. Bunt przeciw hegemonii, zapisany krwią myśli i pyłem makulatury.

 

Przeżywanie życia bywa trudniejsze niż ono jest same.

 

Z pasją napisane.

I smacznie się czyta.