Rainer Maria Rilke - Z tak daleka wieczór przychodzi (Der Abend kommt von weit)

[Andrzej P. Zajączkowski]

Z tak daleka wieczór przychodzi

śnieżną jedlinę mijając.

Mroźnym policzkiem okna chłodzi

gdy go przykłada, słuchając.

 

I tak każdy dom nagle ścichł;

starzy w fotelach rozmyślają,

królowymi matki się stają,

dzieci już nie rozpoczynają

swoich gier. Dziewczęta przestają

prząść. Cóż za oknem jest słuchają,

a wieczór wsłuchuje się w nich.

 

I Rainer:

Der Abend kommt von weit gegangen

durch den verschneiten, leisen Tann.

Dann preßt er seine Winterwangen

an alle Fenster lauschend an.

 

Und stille wird ein jedes Haus;

die Alten in den Sesseln sinnen,

die Mütter sind wie Königinnen,

die Kinder wollen nicht beginnen

mit ihrem Spiel. Die Mägde spinnen

nicht mehr. Der Abend horcht nach innen,

und innen horchen sie hinaus.

[Annna2]

@Andrzej P. Zajączkowski  tu mnie masz- mam słabość do Rilkego

[violetta]

@Andrzej P. Zajączkowski fantastyczny klimat domowników z dawnych lat w mroźne dni.