Love story

[Maksymilian Bron]

Chciałbym napisać dla siebie love story

i biec jak niemy,

tuląc Twą szyję,

gdzie w snach Cię szukam

po zgaszonych klatkach,

czekając na wspólną,

nie samotną mogiłę

 

Chciałbym napisać je dla Nas,

lecz nie wiem,

bo tylko nasze spojrzenia się krzyżują,

nasze języki nie przemówiły,

a nasze ciała się nie połączyły

 

W Raju, którego

tak bardzo pragniemy,

leżymy na łące,

płacząc ze szczęścia,

a nasze łzy

w pocałunkach znikają,

noc nasza nie śpi,

oddech nie ma końca

 

W Olam ha-asija

pojawiasz się jak zjawa

i taka miłość

nigdy nie zgaśnie

Budząc się w Piekle,

czekam na gwiazdy,

gdzie pocałunkiem

znowu mnie znajdziesz

 

I napisałem

swoje love story

i nigdy ono

nie będzie wspólne

Zostaje mi

słowik z Pandory,

zanim zasypią

solową trumnę

[Berenika97]

@Maksymilian Bron

Pięknie napisałeś o naturze miłości - jej samotności, jej trwania mimo niespełnienia. Bez patosu, z odniesieniem filozoficznym, z dużym ładunkiem emocjonalnym. Bardzo mi się podoba.