Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

pustynny powiew zasusza marzenie
niegdyś tak pielęgnowane
opadły kwiaty, pyłki nadziei
zawisły spojrzenia między słowami

tylko rytm serca gra swą melodię
tłumiony blaskiem rzeczywistości
na widnokręgu sopelki lodu
czekają na swoją godzinę

milczy zegar skupiony inną melodią
przemija oniryzm nadchodzi jawa
skwierczą wspomnienia, ginie marzenie
zostają łzy niosące ból myśli

dlaczego…?

Opublikowano

Gdyby nie fakt, że takich wierszy jest pełno (chodzi mi o tematykę i stylistykę-czyli praktycznie chodzi mi o wszystko )to powiedziałabym, ze wiersz jest niezły ale jak widzę takie slowa jak "marzenie", "jawa", "ból" to mi się odechciewa czytać,na serio.

Opublikowano

hmm.... nie bardzo jak dla mnie. nie podobają mi sie tu słowa 'swą' zamast 'swoją', 'niegdyś' zamiast 'kiedyś' bo widac że chcesz dodać tym nadęcia i powagi , jak dla mnie niepotrzebnie. ogólnie temat łez i smutku, bólu, cierpienia i agonii, to nie dla mnie. wole subtelne, umiejętnie przyprawione klimatem niedługie wiersze o przesłaniu nie ewidentnym od razu. u ciebie z góry jest podane o czym będzie i właściwie wszystko to to samo. nie odpowiadają mi też wyrażenia, jak 'skwierczące wspomnienia', 'łzy niosące ból', 'rytm serca gra melodie', nie, nie. to zbyt wysilone i jarmarczne. jestem na nie.

Opublikowano

No, trzeba przyznać, że jest ckliwy. To bez dwóch zdań.
Ale jak na ckliwy wiersz ma swoje przesłanie i podejmuje pewien temat.
Ja będę go bronić. Nie jest najgorszy. W swej ckliwości nawet dobry :)
pozdr sesyjnie

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • @LeszczymDziś poważnie.  Rozumiem to uczucie zawieszonej sprawy i niedopowiedzenia. To frustrujące, gdy coś ważnego zostaje w powietrzu, a druga strona po prostu znika bez słowa wyjaśnienia. Masz prawo czuć się rozczarowany i trochę zły – to naturalna reakcja na sytuację, która nie doczekała się zamknięcia. Jednocześnie nie znasz jej powodów. Może rzeczywiście coś ją powstrzymało, może się przestraszyła, a może po prostu nie była gotowa na domknięcie tej sprawy w taki sposób, jak ty. Czasem ludzie uciekają, bo nie wiedzą, jak inaczej poradzić sobie z trudną sytuacją.      
    • @Annna2Bardzo dziękuję, myślę Aniu dokładnie tak samo jak Ty. Pozdrawiam.  @Marek.zak1Bardzo dziękuję! Posłucham piosenki, a co do transparentności facetów to ... nie jestem taka pewna. :)  Pozdrawiam. 
    • W krainie fantazji mieszkają literki, mają główki i ogonki. Lubią kropki, wykrzykniki i pytania. Mają wytyczone zadania.   Poprzez zdania układają się w prozę lub poematy. Zwykle nie odnoszą straty. Długopis jest zaklęty!  
    • @andrewBardzo sympatyczny i miły w odbiorze.

      Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

    • @Annna2 Kontynuacja Twojego poematu trzyma wysoki poziom, jest wierszem erudycyjnym i zmuszającym do głębokiej refleksji. W niewielu słowach zawarłaś ogromny ciężar historii, filozofii i osobistego doświadczenia. Wiersz jest gęsty od znaczeń. Zestawienie "Białego Domu" nad Moskwą z upadkiem Commonwealthu czy traumą Wietnamu tworzy uniwersalny obraz kruszenia się imperiów i wielkich ideologii. To nie jest proste wyliczenie, ale gorzka konstatacja, że historia powtarza swój cykl upadków, a "łabędzi śpiew" zawsze przychodzi za późno. Ważne jest pytanie o "pokrzywione drzewo człowieczeństwa". czy jesteśmy skazani na porażkę w próbach naprawy świata i samych siebie? No tak, jak u Ciebie - Zaczynasz od wielkiej historii, pociągów i samolotów, których "rozkładu jazdy" nie znamy. A potem nagle perspektywa zawęża się do "tej samej drogi", do cichych kamieni, które można dotknąć i pieścić. Historia przestaje być odległym procesem, a staje się czymś, co odciska piętno na jednostce tu i teraz. Zakończenie jest subtelne i piękne. To wiersz bardzo mądry.  
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...