Żniwa

[Annna2]

 

Żniwa  po dwudziestam drugam julu sia zaczeli.

Gbury kosami rznyli zboże, kobziyty za niam
w snopki ziójziali. 

Bez pora dniów łóne na polu doschnóńć
musiali.

Snopki kele stodoły sia zwoluło,

a potam do draszowania w siójsieku łukłodoło.

 

Roboty w lato ziancy buło,

żodan sia nie bojał tlo z ptoszkami pospołu

wstowoł.

 

Po żniwowaniu rżysko brok buło zabrónować

i pole znowój łobsiać.

Wciórkam na cias mus zdójrzyć,

bo jasiań łu noju przychodziuła  chibko.

 

Chałupa- am machluja! Cisza i zietrz

Ziesz?

 

 

 

 

 

 

 

 

Trwają żniwa- od dwudziestego  drugiego lipca.

Gospodarze tną zboże, kobiety za nimi w snopki wiążą,

przez parę dni na na polu  schną.

Snopki koło stodoły zwalić, w sąsieku ułożyć

i potem do młócenia przygotować.

 

Po żniwach trzeba jeszcze zabronować 

i pole znowu obsiać.

 

Latem pracy huk- nikt się jej nie bał,

z ptakami skoro świt wstawał.

 

Trzeba się śpieszyć, by ze wszystkim zdążyć,

jesień u nas przychodziła szybko.

 

W moim domu nie może przestać dzień.
Mój dom zanosi się dziecinnym śmiechem
Miłość znów otula padający drzew cień.
Na widok kota pies zamerda ogonem.

 

W moim domu- nie to nieprawda!

 

Na zwykłe cześć i do widzenia,
wiatr i cisza, niczego już nie ma.
A wszystko inne niosę ze sobą.
Do domu- drogą.

 

Edytowane wczoraj o 06:41 przez Annna2 (wyświetl historię edycji)

[violetta]

Teraz to już maszyny tną. Ładny obrazek wsi że żniwiarzami. 

[Annna2]

@violetta kiedyś też były- Dziadek miał już żniwiarkę konną

ale zgadza się- teraz pełna mechanizacja.

Dzięki

Edytowane 23 godziny temu przez Annna2 (wyświetl historię edycji)

[andrew]

@Annna2

Mój dom, często przechodzę tą aleją. Jest piękniej,zdecydowanie,

ale to już nie Mój dom.

Tamten wtedy był najpiękniejszy.

Od rana piłka w wakacje...

Nie mam żalu ,że odszedł.

Czuję radość ,bo był. 

 

Pozdrawiam serdecznie 

Miłego dnia 

 

[Jacek_Suchowicz]

odbieram jako wspomnienie dzieciństwa - krótki reportaż z okresu żniw.

 

mój dom dzieciństwa jeszcze istnieje

lecz inni ludzie inne klimaty

kiedy przejeżdżam do mnie się śmieje

pewno pamięta odległe czasy

 

ma nowy dach i elewację

sanitariaty w środku wodę

a ja pamiętam te dobre czady

kiedy w podwórku "stojał" wychodek

....

 

[Annna2]

@andrew - to tak jak mój.

Jest- ale nie jest już mój. Dzięki

@Jacek_Suchowicz  dzięki piękne za wiersz.

Mową mojej Ziemi opisuję zwyczaje, to co się ziało kiedyś.

Edytowane 22 godziny temu przez Annna2 (wyświetl historię edycji)

[Berenika97]

@Annna2Wprawdzie nie znam pracy w gospodarstwie, ale umiem za to wyobrazić to wszystko, co napisałaś. (przynajmniej mam taką nadzieję).

Twój wiersz jest piękny i bolesny, tak go odczytuję.

Najpierw przeniosłam się do minionego już życia, takiego, w którym to natura regulowała ludzkie życie. Oprócz ciężkiej pracy, jest tam ogromna dawka miłości.

A potem nagle wers: „W moim domu- nie to nieprawda!” - uderza z brutalną siłą. Przywołuje smutek, poczucie utracenia. A mimo wszystko jesteś silna. To bardzo głęboki i emocjonalny wiersz. Twój wiersz - Poetki, osoby bardzo wrażliwej, obdarzonej niezwykłym talentem. 

 

 

[Annna2]

@Berenika97 Berenika nie wiem co powiedzieć- znowu.

Po prostu napiszę- dziękuję. I dziękuję za Twoje serce.

[Annna2]

@Andrzej P. Zajączkowski, @Rafael Marius dzięki

[Robert Witold Gorzkowski]

@Annna2 prawda Aniu, ale ten dom jest w naszych sercach. U nas też gospodarstwo zostało sprzedane. Nie ma już niczego nowi gospodarze obmurowali dom zrobili kanalizację mają lodówkę i elektryczność ale to nam nie przeszkadza jak tylko siostry zjadą się z zagranicy w lecie jedziemy tam spojrzeć na pole które się nie zmieniło na górkę którą kiedyś przemierzałem konno lub na motorze w drodze do Parzymiech lub Napoleona do sklepu. Kłaniamy się grobom Potockich i naszym przodkom, grobom powstańców styczniowych i rodzinom szlacheckim i hrabiowskim które tutaj spoczywają, ludziom których kiedyś znaliśmy leśniczemu i oberżyście księdzu proboszczowi oni wszyscy tu są nigdzie nie wyjechali i te miasteczko też jest i ten kościółek przy którym w niedzielę odbywały się targi odpustowe gdzie można było kupić kogutka obraz święty czy lizaka większego od głowy. Tylko że ta ulica jakby się skurczyła a wszędzie zrobiło się tak blisko i do stawu i do byłych już sklepów w domach umiejscowionych i nawet do cukierni która jest ale już jej nie ma. A my trzymamy się za ręce i idziemy wdychając zapach naszego świata i nikt nam tego nie odbierze. Na koniec jeszcze na mszę do kościółka do proboszcza który naszych przodków nawet już nie kojarzy ale zawsze dostaje na mszę i modlitwę za wszystkie dusze. Myślę że nawet z sentymentu nasze dzieci będą tam jeździły.

[Annna2]

@Robert Witold Gorzkowski  piękny komentarz Robert dziękuję.

Tak- to wszystko jest- jest w naszych sercach.

Dziękuję