Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

Idziemy milcząc, znajomą ścieżką

kładzie się światło blaskiem na włosach,

srebrzystoświetlnym cieniem układa -

między słowami naszych zabłąkań.

 

Rozsnuwasz wizje  przyszłym zdarzeniom,

którym odwaga wyznacza drogę

- ale zwątpienie i mroczna rozpacz

gasi nadzieję, powleka chłodem.

 

Chcesz wskrzesić bajkę, dawno umarła,

zabrała z sobą skryte marzenia.

Teraz ją wzbudzasz żeby się wdarła,

już nie mam siły niczego zmieniać.


Milczące słowa kończą ten spektakl.

W pamięci ślad twój pewnie zostanie,

jak liść co w ciszy na wodę spada

i znika wolno w gasnącym świetle.


 

Opublikowano

@Berenika97  to pogodzenie się z przemijaniem.

Już wdarło się zmęczenie- już nie ma się gór zdobywać.

Każdy z nas ma własne Himalaje- skrojone na nasze możliwości.

Jeszcze nie! jeszcze się nie poddawaj! 

Patrz! Tyle szczytów przed Tobą.

Berenika piękne

Opublikowano

ponoć nie wolno wchodzić do rzeki

w której już kiedyś człowiek się kąpał

woda spłynęła czas też uleciał

świeże podgrzanym nie zastąpisz

 

a jednak życie płata nam figle

i scenariusze swoje układa

inne spojrzenie na wspólne błędy

tych dwoje może znów się dogadać

:))

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


×
×
  • Dodaj nową pozycję...