Poezja nieśpiewana

[Lidia Maria Concertina]

Najgorszy architekt - czas.
Rzeźbi fundamenty z oszustw i spękanych głazów.

Życie to bezustanne umieranie, nawet jeśli się ma własnego "koucza" czy metr kwadratowy w Château d'Armainvilliers.
Nawet - jeśli urodziłeś się na przełomie dzisiaj i wczoraj.

Życie to rzeka, która prędzej czy później porywa wszystkich.
I nagle masz o -dziesiąt lat więcej.
I już nie jesteś w "mejnstrimie."

Przepiękne akwarele, pastelowe pastisze bezludnych wysp w miejskich dżunglach. 
Huśtawka nastrojów - na której człowiek siedzi sam jak ten palec. 
W tle - karuzela sklecona z zerwanych mostów.
Zrobię im fotkę.

Kwiecień przemknął niezauważony, 
wiosna po raz kolejny nie złapała bukietu.
Piosenki mimo to - piszą się same,
piosenki - pełne puchu, piór (wiecznych) i (wiecznych) niedomówień.

Balony w kształcie serca w cudzym oknie na świat.
Nie wiem, czy dziejemy się naprawdę,
ale od tej chwili chyba nawet w nic ...

 
Zacznę sobie wierzyć.
 

[Wiesław J.K.]

@Lidia Maria Concertina Fajnie, cieszy mnie, że nie tylko mnie nachodzą takie myśli. Pozdrawiam serdecznie

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.