wiersz-o-dystans

[Czarek Płatak]

wiersz-o-dystans 

 

świt kwitnie dzień się osadza 

i z brył kondensuje miasto 

nabiera mięsa nakłada skórę 

obrasta drzewami obrastają

betonem kondesacja tężenie 

 

drgania ponad czarną arterią 

odejść mlaszcząc w chodnikach 

niech gołębie wschodu krążą 

nad kamienicami na dzień 

dobry na dzień ledwo 

 

ozłota kształtów i ruchu 

stoję dziecko w brzasku 

dziecko niebytu piszę go raz 

i zmileczę przemilczę

a na zawsze zniknie 

a zniknie na zawsze

 

 

 

 

Edytowane 15 godzin temu przez Czarek Płatak (wyświetl historię edycji)

[Annna2]

@Czarek Płatak  dziecko jest szczere aż do bólu,

nie umie udawać, jeszcze nie umie 

nabierać mięsa nakłada skórę, obrastać drzewami.

 

Czarek, wiersz mądry

 

[wierszyki]

Trochę jakby jakiś szkocki druid czy inny Merlin wyszedł z kniei i zadziwił się nad porzuconą tu naraz mielonką, w której przyszło żyć.

Na dzień dobry na dzień ledwo :) ładnie o ruchu :)

Pozdrawiam

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

 

[Natuskaa]

Te gołębie wschodu to mi się kojarzą... i z tego skojarzenia nie mogę wyjść... jakie to dziwne, mózg jest zaprogramowany i mimoi, że może szukać znaczenia dosłownego, nie daje rady. Mam więc swoją interpretację.

 

Pozdrawiam :)

 

 

[TylkoJestemOna]

nie wiem czemu ale Twoje wiersze zawsze mnie zatrzymywały i nadal tak jest

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

[Rafael Marius]

@Czarek Płatak

 

Nasze miejskie klimaty.

[piąteprzezdziesiąte]

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

To wiersz, który przemawia do każdego i nie sposób go przemilczeć, bo dotyka podskórnych arterii...

Pozdrawiam :)