Planety i wierzby

[wierszyki]

 

 

Gdy świerszcz tak cyka, jak pozytywka,

drży mechanicznie w nim pocieranie —

kelner wyciera się o dwa słówka:

Czy podać w pełnię samo cykanie?

 

Mogłyby sierpnie być tylko takie —

pasemka światła pod srebrną gruszą.

Być świeżym sokiem, darzyć jak obiekt,

nie porównywać z zasady wzruszeń:

 

Tych bez obrażeń przed twoim wzrokiem,

pełnie nad granią objętą śniegiem,

tych, kiedy morze dobija brzegu,

a statek ciągle połyka: nie wiem.

 

 

 

 

 

 

 

Edytowane 5 godzin temu przez wierszyki
, (wyświetl historię edycji)

[Alicja_Wysocka]

@wierszyki

Delikatny, a przy tym przewrotny - jakby poezja w letnim kapeluszu, co raz cyka świerszczem, raz milknie „nie wiem”.
Bardzo lubię ten sposób pisania: trochę gra z językiem, trochę wzruszenie pod stołem.
Dziękuję za sierpniowy błysk i cień gruszy :)

[wierszyki]

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Piękny komentarz, jest w nich wiele Twojej wrażliwości - co ten pierwszy list, o którym pisałaś, zdziałał, co poruszył ! Dziękuję :-)