Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Anny scalanie

Gosława
 Udostępnij

Rekomendowane odpowiedzi

Gosława

Gosława

Opublikowano
Opublikowano

wczoraj pokazałeś mi nasiona sosny
małe z delikatnymi skrzydełkami
które lekko unosił wiatr
wokół zgrzyty i szelest syszek

każda chwila z tobą to święto
bez białych obrusów i świec
a jednak czuć magię
w tym, jak na mnie patrzysz

lubisz nakręcać pasma włosów
na palec
przesiewać rude kosmyki
scałowując z szyi zapach
zdreszczam się wtedy wszedzie

mamy już wspólne wspomnienia
miejsca i daty
zostawiamy na sobie ślady
w postaci majaków na skórze
podartych rajstop
rzuconych w pośpiechu na dno torebki

6
Gosława

Gosława

Opublikowano
  • Autor
Opublikowano

@Simon Tracy a wiesz że już mi kiedyś Ktoś a nawet kilkoro Ktosiów proponowało wydać tomik 

Ja jednak nie jestem przekonana co to swojego "talentu" I tak sobie nadal grafomanię

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Dziękuję za miłe słowa

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się
 Udostępnij
Tematy


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • Gosława
      Lucyna

      Przez Gosława · Opublikowano

      Lucyna strąca krople z jesionki wełna chrzęści pod palcami niczym zlepek waty tej samej która zalega we framugach okna na głogu przysiadła sójka patrzy na świat spode łba tylko turkus gdzieniegdzie przebija na skrzydłach aż żal puścić ją wolno opasłe gruszki tłuką ziemię cóż ona winna że leży odłogiem zamiast rodzić raz po raz już nawet chrzan zwinął zieloność by nie zakłócać przeobrażenia w taki dzień nosisz w sobie pleśń rozgarniając zgniłą przestrzeń niby zwyczajnie podzielność uwagi między ich troje
    • Jacek_Suchowicz
      Jak świetlik

      Przez Jacek_Suchowicz · Opublikowano

      gdy świetlik gaśnie to go rozpal bez ograniczeń jest wyobraźnia daj siebie innym wśród nich pozostań bo na samotność są przyjaźnie :))
    • Berenika97
      Jak świetlik

      Przez Berenika97 · Opublikowano

      @E.T.   Piękny wiersz napisałeś – o pragnieniu bliskości i o tym, jak wyobraźnia potrafi utrzymać przy życiu nadzieję.  
    • Berenika97
      pofetyszyzujmy się poetycko. na parapecie.

      Przez Berenika97 · Opublikowano

      @Roma Wow! To frapujący wiersz. Zestawienie aktu twórczego z estetyką BDSM jest niezwykle mocne i odświeżające. Tak o relacji z samym słowem, o dynamice władzy między autorem, tekstem a może i odbiorcą to jeszcze nie czytałam. "Klaps na goły wers" to genialny obraz - aż chce się spersonifikować ten wers. Fajnie przechodzisz z roli dominującej do uległej - raz autor panuje nad materią słów, a za chwilę staje się niewolnikiem własnej wizji czy idei. "Trytytkowo" - nie da się łatwo takiej więzi rozerwać. (W kryminałach teraz sprawcy używają wobec swoich ofiar trytytek - są niezwykle skuteczne). Ostatnie trzy wersy ("głębiej i mocniej, / lekko / nierealnie") połączenie intensywności, bólu i wysiłku z poczuciem lekkości i odrealnienia to kwintesencja momentu, w którym wiersz wreszcie "działa" i zaczyna żyć własnym życiem. Pisanie to akt totalny – angażuje nie tylko intelekt, ale całe ciało i psychikę. Pozdrawiam -y. :)
    • Berenika97
      Kobieta, obłok na niebie.

      Przez Berenika97 · Opublikowano

      @andrew "dziś … dziś kobieta jest tajemnicą"   Ale za to mężczyzna (czyli połowa populacji)  jest nieskomplikowany - do życia potrzeba mu picie, jedzenie i tajemniczej kobiety. Bo podobno lubi rozwiązywać (i rozpinać)  zagadki.   Tak stwierdził pewien mądry mężczyzna. 

  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...