Osioł i mędrzec

[Agnieszka Charzyńska]

Mówi osioł do mędrca: Panie filozofie,

Pan ma tylko te mity, eposy, utopie,

Te księgi sprzed stuleci dwóch albo i czterech,

Greckie, hinduskie, chińskie, arabskie litery,

Te wilgocią i czasem zżółkłe pergaminy,

W bibliotece posępnie zszarzałe godziny,

A ja mam złote słońce i zielone łąki,

Wietrzyk, kwiaty i chmurki, pszczoły i biedronki.

Życie pędzę od Pana stokroć przyjemniejsze,

Barwniejsze i soczystsze, słodsze i jaśniejsze.

Zatem księgi i pisma skromnym moim zdaniem

Szczęścia nigdy nie dadzą, szanowny mój panie.

Na to mędrzec: Wymieniasz liczne racje swoje,

Wolisz łąki i kwiaty niźli księgi moje,

Lecz gdy mnie filozofem i mentorem zowią,

Ty na wieki zostaniesz – oślą tylko głową…

[Leszczym]

@Agnieszka Charzyńska No taka prawda, trudna niekiedy :)