szanty

[Roma]

jeśli możesz, to chodź,

wyśpiewamy szanty do dna.

 

i jeszcze raz.

po sine brzegi.

do trzewi.

 

zwierzymy się falom,

że los to kpina.

falom zawierzymy,

 

przez burtę,

aż zedrą się gardła.

i jeszcze raz.

 

z trzewi. w piach.

[Jacek_Suchowicz]

wyśpiewamy szanty do dna naszych trzewi

gdy fale bujają tym skrzypiącym kutrem

choć brak równowagi radośni i śpiewni

organizm opróżnia żołądek za burtę

:))

[Berenika97]

@RomaTen wiersz brzmi jak wspólna ucieczka przed światem, w stronę wolności. Już czuję wiatr i sól - stoimy na pokładzie bez lęku, jest tylko morze i śpiew. A wyśpiewać szanty do dna to mistrzostwo! Pięknie! 

[Migrena]

@Roma

brzmi tak jakbyście śpiewali nie tyle do fal, co przez nie. Głosem, który chce nie uciec, a zanurzyć się aż po dno wspólnego milczenia.

Bardzo porusza.

Plastyczne piękno.

[Nata_Kruk]

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Fajnie określone... :)

@Roma... 'buntowniczka' z peelki wychodzi, racjonalna życiowo, bo wie, czego chce.... tak mi się wydaje.

Dobrej nocy.

[Robert Witold Gorzkowski]

@Roma tak jest napisane jakby szanty nie były ci obce. Płynnie i z wyczuciem rytmu. 

[Annna2]

@Roma gdy takie szanty się śpiewa, to żaden szkwał niestraszny

[Roma]

@Jacek_Suchowicz świetne :)

Dziękuję Jacku :)

@Migrena bardzo Ci dziękuję :)

@Berenika97 cieszę się, że tak go odbierasz. Skoro tak czujesz, to znaczy, że wiersz działa :) Dziękuję pięknie :)

@Nata_Kruk mam nadzieję, że dobrze Ci się wydaje, dziękuję Natko pięknie i dobrego dnia :)

@Robert Witold Gorzkowski fajnie, że to zauważyłeś :) dziękuję :) @Nata_Kruk

@Annna2 dziękuję Aniu, miło mi, że tak uważasz :) dobrego :)

Edytowane 1 godzinę temu przez Roma (wyświetl historię edycji)