(Przyjemność życia)

[beta_b]

Szorstkie już było to życie w trudzie,
dzisiaj chcę chodzić tylko w jedwabiu.
Jedwabne myśli w codzienność wplatać,
wstążki we włosach lekkością wabią.

 

Mów do mnie miękko, ciepło i czule,
tak, by jedwabne promyki słońca
znów oświetlały mą mroczną duszę.
Jedwabnym szlakiem serce podąża.

 

Wystaw na słońce – rozpieść mnie, świecie,
lekki wiaterek niech ciało owiewa.
Weź mnie na ręce – jak swoje dziecię,
chcę znów odkrywać przyjemność życia.

 

Edytowane wczoraj o 06:35 przez beta_b (wyświetl historię edycji)

[Gosława]

A tak się składa że mam na sobie jedwabą sukienkę i tak się nią otulam 

Ale ona bardziej chłodzi niż ogrzewa 

Ten wiersz natomiast jest bardzo ciepły energetyczny

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

[beta_b]

@Gosława Kochana, wyszukuję rzeczy właśnie z jedwabiu. Nie pocą ciała, grzeją gdy trzeba. Są delikatne. Dobrego dnia. bb

[Gosława]

@beta_b ja mnóstwo rzeczy z jedwabiu i oni na lato znalazłam w ciuchach 

Uwielbiam grzebać w starych szmatach i wynajdywać różne różniste ubrania 

Ostatnio noszę tylko takie 

Żadne szansy i inne Temu 

Skóra musi oddychać a poza tym ja się wyróżniam na tle takich samych sieciówkowych modniś 

Ja jestem baba że wsi ale przynajmniej otulona jedwabiem

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Edytowane 24 Lipca przez Gosława (wyświetl historię edycji)

[Migrena]

@beta_b

Jakby ktoś spleciony z czułości i światła – ten wiersz to jedwab dla duszy.

[Łukasz Jasiński]

Powinno być: "w trudzie" i "we włosach" - proste i logiczne i jasne?

 

Łukasz Jasiński 

[beta_b]

@Łukasz Jasiński teoretycznie tak, ale liczba sylab w wersie i melodia determinuje mój wybór:  "we trudzie". We włosach - zmieniam. Bb

@Gosława mam podobnie. :D@Migrena na ból głowy nie pomoże, ale może na przebodźcowanie (duszy? ;)

 

Dzięki mili za słówka, dobrego dnia, bb

[Łukasz Jasiński]

@beta_b

 

Rozumiem, a zawsze można zrobić szlif - "we trudzie" można poprawić na "w tym trudzie" lub "w mym trudzie" i sylabotoniczność będzie zrównoważona z rytmiczną melodyjnością.

 

Łukasz Jasiński 

[beta_b]

@Łukasz Jasiński Póki co zostawiam jak jest, ale z uwagą na zmianę. Masz rację - tylko nie mam pomysłu. Powyższe propozycje (w tym, mym) mi nie leżą. bb 

Edytowane 24 Lipca przez beta_b (wyświetl historię edycji)

[Alicja_Wysocka]

@beta_b A w gorącą noc, jedwabna pościel przyjemnie chłodzi.

Też lubię niegryzące tkaniny, nawet jak siadam np. na fotelu z wełnianą narzutą, wełna gryzie mnie przez ubranie, okropieństwo!

Tak, wiersz sylabiczny musi mieć jednakową ilość sylab w wersie i średniówkę

- u Ciebie wypada po piątej. 

[Łukasz Jasiński]

@beta_b

 

A chce pani trochę większy komentarz?

 

Łukasz Jasiński 

[beta_b]

@Łukasz Jasiński proszę, jasne. Bb

@Alicja_Wysocka nie leżałam w jedwabnej pościeli, nigdy. Ale bywa, że zasypiam w kimonie z jedwabiu. Ściskam Alu. Przyjemnego dnia. Bb

[Waldemar_Talar_Talar]

Witam - Przyjemność życia znów chcę odkrywać. - na tym życie polega - 

              wiersz mi się podoba - 

                                                       Pzdr.uśmiechem.

              

[Marek.zak1]

Fajnie, że klimat coraz bardziej optymistyczny, a życzę peelce spełnienia marzeń  Pozdrawiam serdecznie. M. 

[beta_b]

@Waldemar_Talar_Talar

@Marek.zak1

Panowie, jestem wdzięczna za lekturę. Delikatność się przyda na świecie! Bb

[Łukasz Jasiński]

A czytam tak:

 

Szorstkie już było to życie w trudzie,
dzisiaj chcę chodzić tylko w jedwabiu,

jedwabne myśli w codzienność wplatać -

wstążki we włosach lekkością wabią,

mów do mnie miękko, ciepło i czule,
tak by jedwabne promyki słońca
znów oświetlały mą mroczną duszę -
jedwabnym szlakiem serce podąża,

wystaw na słońce i pragnij, świecie -
mnie jak wiaterek - ciało owiewa, 

i weź na ręce jak swoje dziecię - 
znów pragnę - smakować...

 

I tyle na ten temat...

 

Łukasz Jasiński 

Edytowane 24 Lipca przez Łukasz Jasiński (wyświetl historię edycji)

[[email protected]]

@beta_b "Jedwabnym" szlakiem pobieży Betka,
                    opleć bursztynem i bądź szlachetna.

Miłego dnia.

[andreas]

@beta_bBatik to bardzo przyjemna tkanina.

Pozdro.

[beta_b]

bawię się AI, wersja klasyczna tego tekstu z chata gpt brzmi: 

 

Gdy życie było szorstkie, twarde,
i niosło ciężar dni nieżartych,
dziś pragnę tylko iść w jedwabiu,
bez blizn, bez chłodu, bez rozkazu.

 

Jedwabne myśli snuć w poranki,
wstążkami wiązać włos i wianki,
nieść w sobie lekkość, jak motyle,
co znów zaplatają mi chwile.

 

Mów do mnie czule, szeptem błogim,
jak słońce – miękkim i łagodnym.
Niech promień spływa po mej duszy,
co w cieniu stała, w milczeniu, w suszy.

 

Wystaw mnie, świecie, wprost na słońce,
niech wiatr otuli mnie – gorący.
Weź mnie na ręce – jak swe dziecię,
chcę znów pokochać życia kwiecie.

 

I wersja eksperymentalna: 

 

szorstkość

 

(już była
zbyt wiele)

 

teraz:

 

jedwab.

 

chodzę miękko
myślę wstążką
rozpuszczam włosy

 

i idę

 

lekko

 

mów

 

nie krzycz
nie twardo

nie jak beton,

 

lecz jak

 

słońce przez firankę

 

rozświetl
mnie

 

(od środka)

 

wystaw mnie –
nie na próbę

 

na słońce

 

rozpuść
mnie

 

w tym ciepłym wietrze

 

przytul, świecie
jak się tuli

 

coś delikatnego

 

jeszcze nie całkiem gotowego

 

do życia

 

ale już chcącego

 

żyć.

 

Edytowane wczoraj o 06:46 przez beta_b (wyświetl historię edycji)