Przenikającą chwilą..

[karolina p.]

By powietrzem być
niewidoczną mgła uciekającą
do ciepła oddechów ludzkich
Przez sekundę przemierzyć
morze myśli szczyty słów

Przez mrok dajcie mi popłynąć
światłem dla straceńców zostać

Chwilą ulotną pragnę się stać
Pamięcią potomnych

Chorą imaginacją
nieuchwytną dla oczu

Szczerością obtoczoną w obłudzie
pozostawiającą po sobie
falujący piasek tęsknoty

Mijając serce będę pieścić
tym iż nigdy nie wrócę

[Samo zło]

Chwilą ulotną pragnę się stać
Pamięcią potomnych- no to czym w końcu? trzeba się zdecydować; nie można być ulotnym i wiecznym zarazem. przykro mi, że będę pierwszą, która pozbawi cię złudzeń, ale bardzo słaby wierszyk. jeden z tych, co to się ciotkom na weselu podoba, ale mi niekoniecznie.serdeczności

[karolina p.]

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Czasem jedna ulotna chwila pozostawia tyle emocji co lata biegle płynacego czasu.O to mi chodziło w wierszu. Przynajmniej jakies wrazenie wywarl na Tobie jesli zdecydowalas sie skomentowac.dzieki.pozdrawiam