Zapomnij

[Agnieszka Charzyńska]

Zapomnij, że te chaty pożarte płomieniem,

Że w lęku, przerażeniu, śmierć ogniście – krwawa,

Gdyż teraz nad ulicą ma unieść się gromko,

I „sława Ukrainie” i „herojam sława”,

 

Zapomnij, że te dzieci nożami zakłute,

Że kobiety rozcięte piłą – bez litości,

Że po wsiach rozrzucone – bezładne, bezbronne,

Bez pogrzebu na hańbę  zostawione – kości.

 

Zapomnij, że te dłonie na ziemi obcięte,

Że główki jasne młode – na płoty nabite,

Że dzieci z brzuchów matek brutalnie wyjęte,

Że warkocze wyrwane i zęby wybite.

 

Zapomnij, że tortury iście średniowieczne,

Że w okrucieństwa płaszcze odziane – oddziały,

Że w dzień sierpniowy, ciepły, krwawą łuną tchnący

Ulicę wypełniły – ich brunatne strzały,

 

Zapomnij, że zakonnic habity zerwane,

Aby przed śmiercią zadać – hańbę ostateczną,

Że ranni wyciągani z łóżek na dziedziniec,

By w huku, błysku wysłać ich – na wartę wieczną.

 

Zapomnij, że po lasach bandy łupu żądne,

Że wsie wrzucone nocą – w czarną śmierci pustkę,

Że w miejscu chałup, sadów pozostałe zgliszcza

Przeglądają się w ciszy -jak w milczącym lustrze.

 

Zapomnij o tym wszystkim i nie chciej pamiętać,

Uprzejmość wobec gości wszak – to ważna sprawa,

A tymczasem nad polem, nad lasem pobrzmiewa,

I „sława Ukrainie” i „herojam sława.”

 

A pamięć o krwi, bólu, smutku i cierpieniu,

O tej godzinie krwawej, co ze stepów przyszła,

Schowaj głębiej do kufra, nie pokazuj wcale,

Tak ta nowa poprawność działa polityczna.

 

[Nata_Kruk]

Aga... fajnie, że Ci się chce taaaki wiersz napisać.

[jan_komułzykant]

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Na szczęście nie na wszystkich.

Kapelusz z głowy i ukłony za wiersz

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.