Nie pytaj ...

[Berenika97]

Nie pytaj mnie

czy boję się śmierci,

gdy czuję pulsujące

życie,

w dłoniach trzymam

światło,

a w sercu zielone

nadzieje.

 

Nie pytaj mnie o to,

bo ona jest pewna

jak ptaka lot,

który kończy się

niepostrzeżenie.

 

Lękam się,

bo gdy słońce rzuci

cień na moje dni,

co wtedy zrobię

ze swoim

sumieniem.

 

[Annna2]

@Berenika97 ta ostatnia strofa zastanawia

i tak mi potem myśl znana się nasunęła- by żyć jakby każdy kolejny dzień miałby być ostatnim

[Berenika97]

@Annna2Rozumiem, co chcesz przekazać. Ale to bardzo trudne, bo śmierć nie zapowiada się, jest zawsze w nie porę. Człowiek zostawia wówczas wiele nieuporządkowanych spraw.

Dziękuję!

@violettaBardzo dziękuję za serduszko!

[Berenika97]

@Rafael MariusBardzo dziekuję za serduszko!

[Kwiatuszek]

@Berenika97 @Berenika97 Pięknie, szczególnie ostatnia strofa. Pozdrawiam!

[Berenika97]

@KwiatuszekBardzo dziękuję!

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

[Leszczym]

@Berenika97 rozpiszesz sumienie sumiennie ? ;))

[Berenika97]

@LeszczymBardzo dziękuję!

Dziś próbowałam je rozpisać —
linijka po linijce.

Ale sumienie nie lubi porządku.
Zostawia brudne odciski
między słowami.

Nie chce rymu, tylko prawdy.
Nie chce wersów — tylko łez.

Więc pisałam, jak boli.
Bez przecinków. 
Sumiennie.

[Leszczym]

@Berenika97 Super :)