"Dom utkany ze świtu"

[Annna2]

 

Inspiracją "Dom... N.Scotta Momadaya.

 

 

 

 

Język mamy  już nie ma znaczenia,
bo barw nabiera wiatr, jak muzyka pamięci.

Mały chłopiec widzi babcię w tradycyjnym stroju.
I w domu pełnym rodzinnych zdjęć,
i śpiew i śmiech rozlegający się za Deszczową Górę.

I One- córki Belfastu.
Sinn Féin już nie dzieli.
O'Neill i Pengelly- przyszłości nadzieją?

Oto świat rozbity na kryształ.
Twoje, moje- uniwersum strach wybrał?

Zaciągam kołdrę na głowę,
mocniej i szczelniej.

I przecież nie powiesz- ładny jest wiersz.
Nie dowiem się, że dumna jesteś ze mnie.
Moje ja wciąż bardziej blednie,
jak kawałki szkła.
Mamo.

 

 

 

 

 

 

Edytowane wczoraj o 12:08 przez Annna2 (wyświetl historię edycji)

[Rafael Marius]

@Annna2

 

Smutna opowieść.

[Migrena]

"dom utkany ze świtu" to przejmująca powieść.

Wiersz Twój jest solidnie wkomponowany w duszę przedmiotu inspiracji.

Ładnie napisane....

[Annna2]

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Tak smutna. Świat Indian się zmienił, ich już nie ma, zamknięci w rezerwatach. Inny.

Belfast wielkopiątkowe kruche, miasto podzielone murem daje nadzieję?

I trzecia część też opowieść- trochę osobista- a wszystkie łączy- bo to opowieść o rdzennych mieszkańcach.

Nas już nie ma. Dziękuję

 

@Migrena

 

@Migrena dziękuję

[Rafael Marius]

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

 

Rozumiem.

 

Jak akurat jestem z dziada pradziada Warszawiakiem, co bardzo rzadkie w stolicy i powiem Ci że naszej kultury też już od dawna nie ma.

 

Ostatnim jej przedstawicielem w naszej familii był mój pradziadek, który władał ino  warsiaską mową i należał do deczko szemranej ferajny z Kiercelaka.

 

Napływ w dużej ilości flancowanych Warszawiaków sprawił, że ci regularni, a nawet leguralni rozpłynęli się w tłumie.

[Robert Witold Gorzkowski]

Niestety książki nie czytałem lecz to co napisałaś wprawiło mnie w zadumę. 

[Annna2]

@Robert Witold Gorzkowski  Książka jest cudna.

Opowieść o domu- tamtym indiańskim pełnym obrazów, śpiew babci ubranej pięknie

dziękuję

[violetta]

Lubię taką tematykę:) Indian uwielbiam:)

[Alicja_Wysocka]

@Annna2 To poruszający zapis tęsknoty za ciepłem, za przynależnością i za głosem, który już nie odpowie.

Zostawia mnie z ciszą – i ze szklanym światłem emocji, które trudno nazwać, ale łatwo poczuć.

[Annna2]

@Alicja_Wysocka dziękuję

@violetta dzięki