Na brzegu kobiecości

[aniat.]

W kolorowych skrawkach na gorących ciałach,

zastygają w bezruchu na piasku.

Jak egipskie rzeźby uśpione wiecznością,

mienią się w złotym, niemrawym blasku.

 

Oplecione żarem, który spada z nieba,

milczą, a usta — słowem nietknięte.

Nawet oddech zanika w rozkosznym cieple,

w euforycznej gorączce zaklęte.

 

I tak trwać będą, wydaje się, zawsze,

dopóki wiatr ich rzęs nie obudzi.

Podniosą się leniwie z miękkiego złota,

by w morskich falach ogień ostudzić.

 

Zakołyszą się w pofalowanym chłodzie,

w błękitnej głębi swój żar zatopią,

by za chwilę jak Afrodyta wyjść z piany

i w szept gorący wrócić z ochotą

[Wędrowiec.1984]

@aniat. Świetny, z mnóstwem emocji i niesamowitym ładunkiem subtelności.

[Marek.zak1]

Pięknie o was na tych plażach. Wielu tam jeździ głownie żeby oglądać, a wyobraźnia robi swoje. Pozdrawiam.

[Waldemar_Talar_Talar]

Witam - dopóki wiatr ich rzęs nie obudzi. - fajny moment wiersza - 

                                                                                                                 Pzdr,serdecznie.

[andreas]

@aniat.

"Leżycie na plaży

w leniwej podaży

i marzycie 

o popycie." - Sztaudynger